Άγιος Γεώργιος της Γέφυρας

Η θέση
Εκεί που τελειώνει η γέφυρα του Αλιάκμονα, προς την μεριά των Πιερίων, υπάρχει ένα μικρό εκκλησάκι, αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο, τον Τροπαιοφόρο, τον Μεγαλομάρτυρα.
Το εκκλησάκι αυτό είναι κτίσμα μάλλον του 1957. Συμπλήρωσε δηλαδή ήδη πενήντα χρόνια ζωής. Συμπλήρωσε τον αριθμό των ετών που χρειάζονται γιά να χαρακτηριστεί ιστορικό μνημείο.
Όμως πέρα από το κτίσμα, αυτό καθεαυτό, το εκκλησάκι έχει αρκετή ιστορία, που δικαιολογημένα μπορεί να χαρακτηριστεί ιστορικό.
Ο μακαριστός π.Γεώργιος Ζέρης, ηγουμενεύων της Μονής, γράφει σχετκά: σ.48, 6 «6.- Το ἔτος 1957 τήν 8.9. κατόπιν πολλῶν καί ἐπιμόνων προσπαθειῶν μου, ἐπιτυγχάνω την παραχώρησιν τοῦ Ναϊδρίου Φράγματος ὑπό τοῦ δημιουργοῦ του κ. Γεωργίου Κουμούση εἰς την κυριότητα τῆς Ἱ.Μονῆς. Παραδίδεται ἐπισήμως καί τελεῖται Ἁγιασμός, εἰς τον ὁποῖον παρευρέθη ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Σεβασμιωτάτου ὁ πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης Κύριλλος Σοφτᾶς καί ὁ Γραμματεύς τῆς Ἱ.Μητροπόλεως Μενέλαος Τρομπούκης. Μάλιστα ὑπάρχει καί φωτογραφία τοῦ Ἁγιασμοῦ.»
Από το συμβολικό γεγονός της παραλαβῆς τῶν κλειδιῶν, ο π. Γώργιος δημοσιεύει τρεις φωτογραφίες. Η αλήθεια είναι ότι η θύρα του ναΐσκου παραμένει μονίμως ανοιχτή και έτσι δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ εκείνα τα κλειδιά.
Το προηγούμενο έτος, το 1956, σύμφωνα και πάλι με τον π. Γεώργιο Ζέρη, δημιουργήθηκε στην περιοχή καφενείο από τον Γ.Πετμεζά.
Το εκκλησάκι είναι ένας μονόχωρος ναός, με θόλο, από βορρά προς νότο.
Στην θέση όπου χτίστηκε υπήρχε αρχαίο μοναστηράκι.
Η αφιέρωση στον Άγιο Γεώργιο
Το νέο εκκλησάκι αφιερώθηκε στον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο, γιατί όλοι οι παράγοντες, που συνετέλεσαν στο χτίσιμό του είχαν το όνομα Γεώργιος: Ο ηγουμενεύων στην Ι.Μονή Τιμίου Προδρόμου, μέσα στην περιοχή της οποίας χτίστηκε, π.Γεώργιος Ζέρης, ο μηχανικός Κουμούσης Γεώργιος, ο καφετζής Πετμεζάκης Γεώργιος. Και το παλαιό εκκλησάκι ήταν και αυτό αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο. Έτσι επικράτησε η αφιέρωση στον θαυματουργό Μεγαλομάρτυρα.
Πανηγυρισμός του 2012
Εφέτος, το 2012, κατά την εορτή του Αγίου, λειτουργήσαμε, γιά πρώτη μάλλον φορά στο ναΐδριο. Από βραδύς τελέσαμε Μέγα Εσπερινό, όπυ έψαλαν οι πατέρες της Ι.Μονής μας Παντελεήμων και Αιμιλιανός. Ένας από τους παρευρεθέντες είχε την καλωσύνη να φωτογραφήσει και να μας φέρει τις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε. Παρόντες και λίγοι περαστικοί προσκυνητές. Κατά την κυριώνυμη, στις 23 Απριλίου 2012, ψάλαμε τον πασχαληνό όρθρο και τελέσαμε την θεία λειτουργία, όπου έψαλε ο π.Παντελεήμων και διακόνησε ο π.Αιμιλιανός.
Κατεβάσαμε από το Μοναστήρι και μία αρχαία εικόνα του Αγίου. Αυτήν την εικόνα την είχαν βρει παλαιότερα με μία άλλη εικόνα, του Αγίου Νικολάου, μέσα στο εκκλησάκι, σε νάυλον σακκούλες, και ο πατήρ Γρηγόριος τις μετέφερε στο Μοναστήρι.
Θαυμαστά γεγονότα του Αγίου
Σήμερα, 30 μαΐου 2012, η κυρία Βασιλική Παυλίδου, του Αριστοτέλη και της Βαρβάρας, μας διηγήθκε το παρακάτω γεγονός.
Ταην επόμενη της γιορτής, βρεθήκαμε με τον Θωμά στο εκκλησάκι. Συνηθίζουμε τελευταία και πηγαίνουμε και διαβάζουμε το Απόδειπνο. Δεν είχαμε βιβλιαράκι, και άρχισα να λέω όσα ήξερα απ’ έξω, αλλά κάποια στιγμή σταμάτησα, γιατί δεν θυμόμουν τα παρακάτω. Είπα το Δι’ ευχών και προσκυνήσαμε τις εικόνες με την σειρά όλες. Γυρίσαμε να βγούμε και μόλις περάσαμε την εξώπορτα σταματήσαμε και οι δύο. Η ώρα ήταν περασμένες έντεκα και ήταν απόλυτη ησυχία. Γυρίζω στον συνοδό μου κάτι να τον πώ, αλλά βάζει το δάκτυλο στα χείλη να σιωπήσω. Ακούγαμε και οι δύο το ποδοβολητό του αλόγου του Αγίου. Όταν σταμάτησε ο ήχος, προχωρήσαμε αλλά στην εξώπορτα ήταν καθισμένο ένα πελώριο μαύρο σκυλί.
Γιά να αποφύγουμε την πλάνη, συνεχίζει η Βασούλα, αναφέραμε το περιστατικό στον πνευματικό μας π.Θεόδωρο Γρηγοριάτη, ο οποίος το χαρακτήρισε ως ανταπόδοση του Αγίου, γιά τον αγώνα μας. Ξέρει αυτός.
Πριν από καιρό, στην αυλή του Μοναστηριού συναντήσαμε τέσσερεις νεαρούς, σχεδόν τρομαγμένους. Πιάσαμε μαζί τους συζήτηση και μας ανέφεραν το συμβάν από το οποίο και ήταν τρομαγμένοι. Ερχόταν από την μεριά της Βεργίνας, και πριν μπουν στην γέφυρα, το αυτοκίνητο τούς ξέφυγε επικίνδυνα προς το ποτάμι. Τότε ένας φώναξε-επικαλέστηκε δυνατά τον Άγιο Γεώργιο. Και αισθάνονται ένα χέρι να πιάνει το αυτοκίνητο και να το φέρνει στα ίσια. Με τρόμο και χαρά, έκαναν στροφή και ανέβηκαν στο μοναστήρι να ευχαριστήσουν τον Άγιο, ανάβοντας το κεράκι τους.
Καθημερινά, είναι πολύ οι προσκυνητές του Αγίου Γεωργίου στο μικρό αυτό σπιτάκι του και ο καθένας κάτι έχει να διηγηθεί, γιά την βοήθεια του Αγίου σε ώρα ανάγκης.
Τελευταία, το περιποιείται με περισσή φροντίδα ο κύριος Παύλος Τρομπούκης. Βλέπουμε όμως πολλά μεταφορικά μέσα να σταματούν, με ανθρώπους κάθε ηλικίας γιά να ανάψουν το κεράκι τους και να προσευχηθούν στον μεγάλο θαυματουργό προστάτη μας, τον Μέγα Γεώργιο. Ποδήλατα, μηχανάκια, κούρσες, τρακτέρια σταματούν και οι επιβάτες ανάβουν ήσυχα το κεράκι τους στον Άγιο. Έξω από την πόλη ή τα χωριά τους, ο Άγιος Γεώργιος, εκεί στην γέφυρα του Αλιάκμονα, ξέρουν ότι τους προστατεύει και του ανταποδίδουν την
ευχαριστία τους.


