Άγαπητέ μου,
πέρασαν οἱ μέρες καί σέ λίγο φτάνουμε στήν μεγάλη γιορτή, στά Χριστούγεννα. Ὀνομάζεται αὐτή ἡ δεσποτικο-θεομητορική ἑορτή Μητρόπολις τῶν ἑορτῶν, γιατί ἀπό αὐτήν ξεκινοῦν καί ὅλες οἱἄλλες.
Ἡ Μητρόπολις, λοιπόν, τῶν ἑορτῶν προετοιμάζεται ἐδῶ καί σαράντα ἡμέρες μέ μία ἀρκετά χαλαρή νηστεία, ἀλλά νηστεία. Ἡ δύση δέν ἔχει νηστεία. Ἐμεῖς ὅμως νηστεύουμε χαρούμενα. Γιατί ἀκριβῶς ὅταν περιμένεις ἕνα τέτοιο γεγονός, τήν σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου, νηστεύεις. Περιμένεις τόν Θεό.
Ἡἑορτή εἶναι ἀνάμνηση ἑνός συγκεκριμένου ἱστορικοῦ γεγονότος, πού συνέβη σέ κάποιον χῶρο, τήν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, καί σέ κάποιον συγκεκριμένο χρόνο, ἄν καί ἡἑορτή τοποθετήθηκε νά ἑορτάζεται ἀπό τήν Ἐκκλησία μας στίς 25 Δεκεμβρίου. Παλαιότερα, ἡἑορτή ὀνομαζόταν Θεοφάνεια, καί περιελάμβανε δύο γεγονότα, τήν Γέννηση ἀλλά καί τήν Βάπτιση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἀνάμνηση ἱστορικοῦ γεγονότος εἶναι τά Χριστούγεννα, ἀλλά μέσα στήν Ἐκκλησία, ὅλα τά ἱστορικά γεγονότα βιώνονται ὡς παρόντα, καί αὐτό εἶναι τό μεγάλο μυστήριο. Μέσα σέ μία Θεία Λειτουργία βλέπουμε, ζοῦμε ὅλον τόν κύκλο τῆς θείας οἰκονομίας. Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι τό κέντρο τῆς ζωῆς μας, γιατί μέσα σ’ αὐτήν βλέπουμε τόν Χριστό νά γεννιέται, νά θυσιάζεται νά ἀνασταίνεται γιά τήν δική μας καί ὅλου τοῦ κόσμου τήν ζωή καί τήν σωτηρία.
Ἐμεῖς, πού εἴμαστε καί λεγόμαστε ὀρθόδοξοι χριστιανοί, κατανοοῦμε καί βιώνουμε σωστά αὐτόν ἀκριβῶς τόν κύκλο τῆς Θείας Οἰκονομίας.
ἩἘκκλησία δέν εἶναι ἕνας σύλλογος καλῶν ἀνθρώπων πού ζοῦν μέ ἀναμνήσεις καί δέν μποροῦν νά ξεκολλήσουν ἀπό τό παρελθόν. Ὄχι. ἩἘκκλησία εἶναι τό ζωντανό σῶμα τοῦ ζῶντος Θεοῦ. ἩἘκκλησία ζεῖ στό παρόν ὅλον τόν κύκλο τῆς Θείας Οἰκονομίας καί σώζει τόν ἄνθρωπο.
Δέν εἴμαστε οἱ καλοί ἄνθρωποι τῶν καλῶν πράξεων, τοῦ συναισθη-ματισμοῦ καί τῶν ἐπιφανειακῶν αἰσθημάτων. Ὄχι. Εἴμαστε τά μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ καί συναγωνιζόμαστε μέ ὅλη τήν κτίση καί τήν πλάση νά ζήσουμε τόν ἅγιο καί σωτήριο λόγο τοῦἉγίου Εὐαγγελίου. Συμπάσχουμε μέ τούς ἀδερφούς μας, συμπονοῦμε μέ τούς ἀδερφούς μας, συναγωνιζόμαστε μέ τούς ἀδερφούς μας. Βοηθοῦμε, ὅσοι μποροῦν, τόν ἀδερφό μας.
Δέν μποροῦμε νά εἴμαστε ὑποκριτές καί νά κρύβουμε τήν ἀθεΐα μας πίσω ἀπό κάποιες καλές πράξεις πρός τούς συνανθρώπους μας. Καθαρή καρδιά, καθαρά χέρια, καθαρά μάτια ζητάει ὁ Χριστός. Καί ἕνα δάκρυ πολλές φορές γιά τόν ἀδερφό ἀξίζει πιό πολύ ἀπό τήν δῆθεν καλή μας πράξη.
ἩἘκκλησία δέν εἶναι ἰδεολογία οὔτε καλές σκέψεις οὔτε εὐγενικά αἰσθή-ματα. ἩἘκκλησία εἶναι καθημερινός χαρούμενος καί εὐγενικός ἀγώνας νά μιάσομε στόν μεγάλο μας ἀδερφό, πού δέν εἶναι γιά ἐμᾶς ἄλλος ἀπό τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.
Ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή μας. Ὁ Χριστός εἶναι ἡἐλπίδα μας. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ σωτηρία παντός τοῦ κόσμου.
Γι αὐτό ἦρθε ὁ Χριστός. Γιά νά σώσει τόν κόσμο καί γιά νά σωθεῖὁ κόσμος ἀπό αὐτόν.
Φτάνουν τά ὡραῖα λόγια. Στολίσαμε καί δέντρα, καί φάτνες καί γλυκούληδες χριστούληδες, σέ πλούσιες φατνοῦλες μέ πλούσια στολίδια.
Ἀλλά φάτνη σημαίνει στάβλος καί στάβλος εἶναι κατοικία γιά τά ζωντανά. Σέ λίγο δέν θά ξέρουμε οὔτε στίς πόλεις οὔτε στά χωριά μας τί εἶναι φάτνη καί τί εἶναι ζῶο. Ὅμως μέσα στήν καρδιά μας θά παραμένουν πάθη, πονηριές, ἀκαθαρσίες καί κάθε κακία. Αὐτά δέν εἶναι ἀθῶα ζωντανά ἀλλά ἄγρια καί ἀνήμερα θηρία. Αὐτά εἶναι καιρός νά τά ξεριζώσουμε ἤ καλύτερα νά τά μεταμορφώσουμε σέ ἀρετές ἤ σέ πάθος ἀγάπης καί ἔρωτος γιά τόν Χριστό.
Μέσα στήν Ἐκκλησία, τό ἱστορικό γεγονός τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ γίνεται ἁπτό καί ψηλαφητό γεγονός σέ κάθε Θεία Λειτουργία, σέ κάθε ἀναίμακτη θυσία πού ἐπιτελεῖται στήν ἁγία τράπεζα ἀπό τόν λειτουργό ἱερέα.
Ὅταν μετέχουμε στόν ἐκκλησιασμό καί τελειώνουμε τήν Θεία Λειτουργία, μεταλαμβάνοντας τά ἅγια καί ἄχραντα μυστήρια, τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ζοῦμε τήν τελείωση τοῦἁγίου εὐαγγελίου, ζοῦμε τήν τελειότητα τῆς ἐν Χριστῶ ζωῆς. Ζοῦμε τόν Χριστό μέ τόν Χριστό, ζοῦμε ἐν Χριστῶ καί ζεῖ μέσα μας ὁ Χριστός.
Ἀδερφέ, κάνε καί ἐσύ λίγες σκέψεις γιά τό μυστήριο τῆς Θείας Σαρκώσεως πού θά ζήσουμε σέ λίγο, ἑτοιμάσου-ἔχεις λίγον ἀκόμα καιρό-καθάρισε τό εἶναι σου, μέ ἐξομολόγηση σέ πνευματικό τῆς ἐπιλογῆς σου, καί ὅταν, τήν Ἅγια Νύχτα τῶν Χριστουγένων, ὁ λειτουργός ἱερέας θά πεῖ «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης», πρόσελθε, ἔλα καί Ἐσύ, μαζί μέ τούς ἀδερφούς σου νά λάβεις τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, γιά νά ζήσεις τόν ζῶντα Θεό καί νά νιώσεις μέσα σου ὅτι γιά σένα καί γιά ἐμένα καί γιά ὅλους μας γεννήθηκε ὁ Χριστός, ὁἘμμανουήλ, γιά νά μποροῦμε νά λέμε «ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός».
Χρόνια Πολλά καί Εὐλογημένα.