Αρχίζει το σχολείο
Αγαπητά μας παιδιά,
Θυμάμαι πως τέτοιες ημέρες, λίγο νωρίτερα-λίγο αργότερα, άρχιζε το σχολείο, όταν είμασταν και εμείς παιδιά. Πριν σαράντα και παραπάνω χρόνια.
Όταν είμασταν στο δημοτικό, τις πρώτες ημέρες τα χέρια μας ήταν μαύρα, από τα κλεμμένα καρύδια που ακόμα δεν είχαν ωριμάσει΄ τα καθαρίζαμε και τα τρώγαμε. Και τα γόνατα γεμάτα πληγές και σημάδια από τα πεσίματα και τα χτυπήματα.
Και έτσι έβρισκαν αφορμές οι δάσκαλοι γιά φωνές, κατσάδες και τιμωρίες. Τώρα που μεγαλώσαμε όλα εκείνα είναι ωραίες αναμνήσεις της παιδικής μας ζωής.
Σίγουρα λοιπόν και εσείς έχετε τις αναμνήσεις σας από τα καλοκαίρια. Δεν παίζετε πιά σε αλάνες, αν και θα το θέλατε πολύ, δεν έχετε σημάδια στα γόνατα και στους αγκώνες. Αλλά σερφάρετε στο διαδύκτιο και έχετε σημάδια, αν όχι στο σώμα και φανερά, στον εσωτερικό σας κόσμο και κρυφά.
Είσαστε παιδιά, αγαπημένα μας παιδιά, και είσαστε γεμάτα ορμή γιά γνώση, βιάζεστε και εσείς να μεγαλώσετε, όπως βιαζόμασταν και εμείς, και όπως βιάζονταν και οι παλαιότερες γενιές.
Αυτό είναι ο άνθρωπος, παιδιά μου. Διψάει γιά ζωή, διψάει γιά γνώση, βιαζόμαστε να ρθεί το αύριο. Θέλουμε να τρέξουμε μπροστά. Και ενώ τα οχήματα που μας οδηγούν μπροστά, αυτοκίνητα, αεροπλάνα και τρένα, ποδήλατα, μηχανάκια και ό,τι άλλο, μπορούν να γυρίζουν και προς τα πίσω, ο χρόνος, παιδιά μου δεν γυρίζει προς τα πίσω. Φεύγει, τρέχει γρήγορα και πίσω δεν γυρνάει.
Και κάθε φορά που κάποια καινούργια γνώση έρχεται να προστεθεί στην ζωή μας, μας κυριεύει ο θαυμασμός γιά τον πλούτο που υπάρχει γύρω μας και μέσα μας και μέχρι πριν λίγο ήταν γιά εμάς άγνωστα.
Και όταν κερδίζουμε τον χρόνο, έχει καλώς. Όταν όμως χάνουμε; Τι γίνεται τότε; Φεύγει ο χρόνος και μας μένει η λύπη και η πίκρα. Και ενώ ξεκινήσαμε στο άγνωστο με ενθουσιασμό, τώρα τί μας μένει; … . Πόσο πολύτιμος είναι γιά μας ο χρόνος;! Πόσο πρέπει να τον χρησιμοποιούμε σωστά;!
Το πρώτο λοιπόν που θα ήθελα να σας πω είναι αυτό: Τον ενθουσιασμό που έχετε γιά το αύριο, γιά την επόμενη μέρα, γιά την νέα σχολική σας χρονιά, φροντίστε να τον διατηρείτε και να τον αυξάνετε, χρησιμοποιώντας σωστά την κάθε στιγμή του χρόνου σας.
Πάμε τώρα στο δεύτερο.
Είμαστε ελεύθεροι, παιδιά. Η ελευθερία είναι θείο δώρο. Δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος παρά μόνο ελεύθερος. Και όταν λέμε ελεύθερος εννοούμε την εσωτερική μας ελευθερία, την πνευματική μας ελευθερία, την ελευθερία που μας χάρισε το άγιο Βάπτισμα. Πολλές φορές, οι άνθρωποι είχαν φυλακές, εξορίες, μαρτύρια. Αλλά εσωτερικά ήταν ελεύθεροι, και δεν υποδουλώθηκαν ούτε κατάφερε κανείς να τους κάνει δούλους στο πνεύμα. Ήταν ελεύθεροι οι φιλόσοφοι, όπως ο μεγάλος δικός μας πρόγονος, ο φιλόσοφος Σωκράτης, ήταν ελεύθεροι όπως οι ήρωες της πατρίδας μας, ήταν ελεύθεροι όπως οι άγιοι και οι όσιοι και οι μάρτυρες της πίστεώς μας. Όπως ο μέγας απόστολος Παύλος, που κήρυξε τον Χριστό στην πόλη μας.
Λοιπόν, γιοί και θυγατέρες μας, ελληνόπουλα, μην αφήνετε κανέναν να δεσμεύσει την ελευθερία της καρδιάς σας. Μην αφήνετε κανέναν, ΚΑ-ΝΕ-ΝΑΝ, να λερώσει την καθαρή συνείδησή σας, γιατί αυτό είναι η δουλεία τελικά, να έχεις λερωμένη συνείδηση και να σε γεμίζει η συνείδησή σου με ενοχές.
Παιδιά μου, αγωνιστείτε να φυλάξετε την ελευθερία σας.
Και έρχομαι στο τρίτο που θέλω να σας πώ, μέσα από αυτό το μήνυμα, στο διαδίκτυο.
Ο άνθρωπος, καλά μου παιδιά, ζει γιά τον συνάνθρωπό του. Ο Δικός μας, ο Έλληνας Μακεδόνας μας φιλόσοφος, ο Αριστοτέλης μας, φώναζε και έλεγε: Γιά να ζήσεις μόνος πρέπει να είσαι ή θεός ή θηρίο. Και οι δύο λέξεις, βλέπετε, αρχίζουν από θ, γιά να τις θυμόμαστε και πιο εύκολα. Αλλά δεν είμαστε θηρία ή θεοί. Η κοινωνία, λοιπόν, η φιλία, η αγάπη γιά τον άλλο, είναι μεγάλα δώρα γιά τον κάθε ένα μας.
Ο άλλος μπορεί να προσπαθεί να καταστρέψει την ωραία ανθρώπινη συμπεριφορά μας, να εκφράζεται άπρεπα, να δημιουργεί επεισόδια. Εσείς όμως αυτούς να τους απομονώνετε. Φροντίστε οι συναναστροφές σας να είναι χαρούμενες και δημιουργικές. Μην ξανοίγεστε σε δρόμους που νοιώθετε ότι δεν βγάζουν πουθενά.
Να έχετε χαρά και να δίνετε χαρά στους γύρω σας. Μη σκέφτεστε ότι νύχτωσε και ότι πέφτει το σκοτάδι, αλλά να σκέφτεστε ότι έρχεται το φως. Η νύχτα δεν είναι απειλητική. Είναι γιά λίγη ξεκούραση γιά να ρθει πάλι το φως, καινούργια μέρα, καινούργιοι στόχοι, καινούργια ζωή.
Αγαπημένα μας παιδιά, κάθε ημέρα είναι μία καινούργια ημέρα. Αλλά κάποιες φορές μία καινούργια ημέρα σηματοδοτεί και ένα καινούργιο ξεκίνημα. Και έτσι, ξεκινώντας η καινούργια χρονιά είναι αφορμή γιά ευχές και καλές σκέψεις, που θα μας ανοίξουν καινούργια επίπεδα, θαυμασμού-ενθουσιασμού, ελευθερίας και κοινωνίας.
Θέλω να σας πω και κάτι άλλο, πολυαγαπημένα μας παιδιά, γιά το οποίο τελευταία δεν μιλάμε καθόλου. Παιδιά μου, να προσεύχεστε. Να ανοίγετε την καρδιά σας στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, στην Παναγία Μητέρα του και τους Αγίους μας. Η προσευχή γλυκαίνει την καρδιά, ευκολύνει τα προβλήματα, δίνει χαρά στον άνθρωπο. Η προσευχή, παιδιά μου, ανοίγει τον ουρανό. Να αγαπάτε την εκκλησία, να αγαπάτε τον Θεό, και να προσεύχεστε. Να προσεύχεστε, παιδιά. Να προσεύχεστε.
Ευχόμαστε λοιπόν, αγαπημένα μας παιδιά, η καινούργια χρονιά και κάθε χρονιά και κάθε ημέρα να είναι γιά εσάς πολύτιμη, καρποφόρα, γεμάτη ελπίδες, γεμάτη χαρά και πνευματική ελευθερία, λουσμένη στο φως του καινούργιου, του νέου, της χαράς. Κάθε ημέρα της ζωής σας να είναι λουσμένη μέσα στο φως του Χριστού.
Καλή Χρονιά και ευλογημένη, αγαπητά μας παιδιά.