Κυριακή μετά τα Φώτα
Το ευαγγελικό ανάγνωσμα: Κατά Ματθαίον, Κεφ. 4, χωρία 12 έως 17.
Δ΄. 12 Τώ καιρώ εκείνω, ἀκούσας ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ᾿Ιωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, 13 καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ, 14 ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· 15 γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, 16 ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς.
Λίγες σκέψεις.
Ίσως είναι το μικρότερο ευαγγελικό ανάγνωσμα το σημερινό, αλλά, έχω την εντύπωση ότι είναι τεράστιας σημασίας.
Ο Κύριος μαθαίνει ότι συνέλαβαν τον Ιωάννη. Το ρήμα "παρεδόθη" δεν είναι παθητικό, δηλαδή παρέδωσε ο Ιωάννης τον εαυτό του, αλλά μέσο, δηλαδή παρέδωσαν τον Ιωάννη στην φυλακή. Δηλαδή, γιά τον λαό του Θεού, τον ευλογημένο Ισραήλ, δεν υπάρχει πλέον προφήτης, αφού τον τελευταίο, τον Ιωάννη, τον έκλεισαν στην φυλακή. Ο λαός του Θεού μένει χωρίς προφήτη, κάποιον που να μιλάει προς τον λαό αλλά και εξ ονόματος του λαού. Δεν υπάρχει κήρυκας μετανοίας, αφού ο Ιωάννης κλείστηκε στην φυλακή.
Τότε, λοιπόν, αποφασίζει να βγει στον δημόσιο βίο ο Κύριος. Όχι όμως στην Ιερουσαλήμ, γιατί εκεί σκοτώνουν τους προφήτες και ο δικός του καιρός δεν ήρθε ακόμα. Φεύγει ο Κύριος και παέι σε ένα μεγάλο και κοσμοπολίτικο κέντρο, στην Καπερναούμ. Πολύς κόσμος μαζεύονταν εκεί στην Καπερναούμ. Και μάλιστα πολλοί που δεν ήταν Ισραηλίτες. Αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία γιά εμάς, τους εξ εθνών Χριστιανούς. Ο ίδιος ο Κύριος ξεκινάει την δράση, το κήρυγμά του, και αρχίζει να καλεί τα έθνη. «Καλέσω μου τα έθνη, κακείνα με δοξάσουσι».
«Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα». Μία προφητεία και μία αποκάλυψη. Ο προφητευόμενος Κύριος αποκαλύπτεται γιά τον λαό που ζούσε στα σκοτάδια, δηλαδή γιά τους εθνικούς, τους ειδωλολάτρες, όπως ήταν και οι πρόγονοί μας, οι αρχαίοι έλληνες.
Ο Θεός αποκαλύπτεται. Ο Θεός δεν είναι δημιούργημα των ανθρώπων, γιά να καλύψουν τα θρησκευτικά τους κενά. Όχι. Ο Θεός, ο μοναδικός, τριαδικός Θεός μας, αποκαλύπτεται. Αυτό είναι το μεγαλείο. Τον Θεό δεν τον δημιούργησαν οι άνθρωποι γιά να βρουν αποκούμπι και στήριγμα. Όχι. Αυτή η φιλοσοφική θέση είναι τραγική. Σήμερα βρίσκεις αυτό το στήριγμα, αύριο κάτι άλλο, την επομένη κάτι άλλο. Όχι. Ο άναρχος και αιώνιος Θεός αποκαλύπτεται από έκσταση αγάπης προς το πλάσμα του, προς τον άνθρωπο. Γιά να έχει ο άνθρωπος πατέρα και γιά να μην είμαστε μόνοι στην βιοπάλη.
Και εδώ χρειάζεται πολύ προσοχή. Στις ημέρες μας θα παρουσιάζονται ψευδοπροφήτες, γιά να μας ξεγελάσουν και να πιστέψει σε αυτούς ο κόσμος. Η τραγικότητα της Σαϊεντολογίας είναι ένα φοβερό παράδειγμα. Μιλάνε γιά αγάπη, προσφορά και τόσα άλλα. Αλλά όλα όσα λένε δεν είναι του Χριστού. Και δυστυχώς, κάθε τόσο, βλέπουν το φως δημοσιεύματα γιά τους κυβερνώντες στην χώρα μας που μετέχουν σε αυτήν την παναίρεση, που έχει ολέθρια αποτελέσματα.
Στις ημέρες μας, απαιτείται πολύ καλή γνώση της ορθοδόξου πίστεως, γιά να μπορούμε να διακρίνουμε το σωστό από το δήθεν σωστό. Την αλήθεια από αυτό που φαίνεται σαν αλήθεια.
Αυτά είναι αρκετά, γιά να επιρρώσουν την αρχική μας σκέψη,ότι δηλαδή το μικρό σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα έχει μεγάλη σημασία γιά την σημερινή κατάσταση.
Ύστερα από την κόπωση των εορτίων ημερών, έρχεται ένα μικρό κομμάτι από τον άγιο ευαγγελιστή Ματθαίο, το οποίο είναι εμγάλο ευεργέτημα γιά τον εν σκότει καθισμένο λαό του Θεού. Γιά εμάς.