Έχοντας προστάτη και πρόδρομό μας στην σημερινή παγκόσμια πανήγυρη τον Μέγα Τίμιο Πρόδρομο, σκεφτόμαστε πρώτα τους προσφιλεῖς νεκρούς μας.Ο Τίμιος Πρόδρομος κατέβηκε τρία χρόνια προτύτερα από τον Χριστό στον Άδη, γιά τον ίδιο λόγο που βγήκε πριν από τον Κύριο στην έρημο. Να προετοιμάσει δηλαδή την κάθοδο του Κυρίου Ιησού. Να ενημερώσει τους απ’αιώνος νεκρούς γιά το ότι αυτόν που περίμεναν κατέβηκε στην γη. Να τους μιλήσει γιά τον Χριστό. Έτσι τώρα, κατεβαίνοντας ο Κύριος, τον περίμεναν στον Άδη. Αν παρατηρήσουμε μία εικόνα της Εις Άδου Καθόδου του Χριστού, θα δούμε τις θύρες του παλατιού του θανάτου γκρεμισμένες, τον γερο Άδη πισθάγκωνα δεμένον, και τον Κύριο να έχει αρπάξει με τα δυό του χέρια τον παπού μας τον άγιο Αδάμ και την γιαγιά μας την αγία Εύα, και να τον κυτάει τον Αδάμ στα μάτια. Σαν να του λέει -και πού ξέρουμε αν δεν το είπε;- Αδάμ, σε μοιάζω;και Αδάμ με μιάζεις; Στις δύο αυτές ερωτήσεις συνοψίζεται όλο το νόημα της αγιότητος. Πλαστήκαμε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν της Αγίας Τιάδας, δηλαδή των Τριῶν Αγίων Προσώπων. Κατ’ εικόνα, που σημαίνει ότι μιάζουμε, και καθ’ ομοίωσιν που σημαίνει ότι την αρχικά εικόνα την προσέχουμε στις λεπτομέρειες και την καθαρίζουμε, ώστε να μην υπάρχει ψεγάδι. Και πώς το πετυχαίνουμε αυτό; Εφαρμόζοντας τις άγιες εντολές του Αγίου Ευαγγελίου, που βαρείαι ουκ εισί. Ζώντας μέσα στην Εκκλησία, ζούμε κάθε Σάββατο, αλλά και τελειώνοντας κάθε θεία λειτουργία, το μυστήριο της Αναστάσεως του Κυρίου. Ανάστασιν Χριστού θεόμεθα το πρωΐ στον Όρθρο. Ψάλλουμε το Εωθινό Ευαγγέλιο και ομολογούμε την Ανάσταση του Χριστού. Αλλά το Σάββατο αυτό, το υπερευλογημένο, θυμόμαστε το ιστορικό γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου.
Και ζούμε την Ανάσταση μυούμενου και ζώντας μέσα στο φως του Χριστού. Ανάσταση σημαίνει φως. Ανάσταση σημαίνει βαθειά χαρά που κανένας δεν μπορεί να μας την κλέψει.
Μακάρι να τα ζούμε αυτά, και μακάρι φέτος να τα ζήσουμε. Εμείς ευχόμαστε σε όλους Καλή Ανάσταση.