Σήμερα, 5-5-2011, ζήσαμε στό Μοναστήρι μας μία ἀπό τίς πιό ὡραῖες στιγμές. Τελέσαμε τήν Ἀκολουθία τῆς Υἱοθεσίας. Μετά βεβαιότητος μποροῦμε νά δηλώσουμε ὅτι ἦταν μία ἀπό τίς ἱερότερες ἀκολουθίες, ἄν μπορεῖ βέβαια νά ὑπάρξει σύγκριση.
Εἶναι ἡ μοναδική μᾶλλον, τελετή, κατά τήν ὁποία, σύμφωνα μέ τήν τυπική διάταξη, ὁ τελετουργός ἱερέας ἐνδύεται ὁλόκληρη τήν ἱερατική του στολή. Στίς τελετές συνήθως ὁ ἱερέας φοράει μόνο τό ἐπιτραχήλιο. Ἀκόμα καί στό Ἅγιο Εὐχέλαιο, πού εἶναι ἱερό μυστήριο, ὅταν τελεῖται σέ κάποιο σπίτι, ὁ ἱερέας φοράει μόνο ἐπιτραχήλιο. Στήν τελετή ὅμως τῆς υἱοθεσίας φορᾶμε ἅπασαν τήν ἱερατική στολή μας.
Ἄλλο πολύ ἐνδιαφέρον στοιχεῖο εἶναι ὅτι τό βρέφος ἤ τό νήπιο, τό παιδί τελοσπάντων πού θά υἱοθετηθεῖ, εἰσάγεται ἔνδον τοῦ θυσιαστηρίου, τό παίρνουμε δηλαδή μέσα στό ἅγιο βῆμα, καί ὅταν ἡ ἀκολουθία τελειώσει, δίνουμε τό παιδί στούς γονεῖς ἀπό τά βημόθυρα. Δέν γίνεται διάκριση σέ ἀγόρι ἤ κορίτσι. Τό παιδί προσφέρεται ὡς δῶρο στούς γονεῖς, ἀπό τά ἁηθύρια. Ἐξαιρετική ἡ τιμή.
Τά δύο αὐτά στοιχεῖα δείχνουν τό ὕψος στό ὁποῖο ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει ἀνεβασμένη τήν υἱοθεσία.
Τό θέμα τῆς τεκνογονίας ἔχει τελείως διαφορετική ἀντιμετώπιση στήν παλαιά διαθήκη σέ σχέση μέ τήν καινή. Στήν παλαιά ἡ ἀτεκνία θεωρεῖται ὄνειδος. Γιατί περίμενε ἡ ἀνθρωπότητα νά γεννηθεῖ ὁ Χριστός. Ἀφοῦ ὅμως γεννήθηκε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, τό λέει καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στόν Λόγο του εἰς τό Γεννέσιον τῆς Θεοτόκου, δέν εἶναι ἀπαραίτητη ἡ τεκνογονία. Καί μάλιστα στούς χρόνους τῆς Καινῆς Διαθήκης συστήνεται ἡ παρθενική βιοτή ὡς εὐαγγελική ὁδός τελειώσεως, κάτι πού ἦταν τελείως ἀκατανόητο στήν παλαιά διαθήκη.
Παρόλα αὐτά ὁ πόθος τῆς διαιώνισης τοῦ ἀνθρωπίνου γένους διά τῆς τεκνογονίας δέν εἶναι δυνατό νά ξεπεραστεῖ.
Ἔτσι καταβάλλονται τεράστιες προσπάθειες γιά τήν ἐπίτευξή του.
Στά παλαιά Εὐχολόγια ὑπῆρχε ἡ Ἀκολουθία τῆς Υἱοθεσίας. Στά νέα ὅμως παραλείπεται καί δέν ὑπάρχει, δυστυχῶς. Στίς ἡμέρες μας προχώρησε, δῆθεν, ἡ ἐπιστήμη καί ἐφαρμόζεται τόσο ἡ τεχνητή γονιμοποίηση ὅσο καί ἡ εὐγονική. Ὅμως αὐτές οἱ μέθοδοι εἶναι ξενόφερτες, κυρίως ἀμερικανικές. Καί φυσικά συνοδεύονται ἀπό πάμπολλες ἁμαρτίες, ἑκούσιες καί ἀκούσιες. Αὐτά ὅμως ἄς τά ἀφήσουμε γιά ἄλλη φορά. Τώρα ἄς ἐπανέλθουμε στήν ἱερή τελετή τῆς υἱοθεσίας.
Ὅλοι ὅσοι παρίστανται κρατοῦν ἀναμμένα κεριά. Καί αὐτό τό στοιχεῖο εἶναι πολύ σημαντικό. Καί οἱ δύο εὐχές πού λέει ὁ τελετουργός ἔχουν πολύ ὡραῖο λεκτικό, καθώς καί θαυμάσια μηνύματα.
Μακάρι νά ἀξιωθοῦμε κάποια στιγμή νά δημοσιεύσουμε μέσῳ τοῦ Ἠλεκτρονικοῦ μας Ὑπολογιστῆ καί νά σχολιάσουμε αὐτά τά ἱερά κείμενα καί αὐτές τίς ἱερές πράξεις τῆς μητέρας μας, τῆς Ἁγίας καί Καθολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ὅποιος ἐνδιαφέρεται νά πληροφορηθεῖ περισσότερα γιά αὐτό τό μεγάλο γεγονός, ἄς ἐπικοινωνήσει μαζί μας.
Σέ ἑπόμενη ἀνάρτησή μας τά ἐπίλοιπα.