Άρση του Σταυρού.
Από το ευαγγέλιο της Θείας Λειτουργίας της Κυριακής, κρατάω το «αράτω τον σταυρόν αυτού». Αυτά τα λόγια τα είπε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός προτού να σταυρωθεί. Έχουν θεωρητική βάση. Να σηκώνει ο καθένας τον σταυρό του=να έχει ο καθένας τον αγώνα του, με μεταφορική δηλαδή έννοια.
Ας το πάρουμε όμως πραγματολογικά. Φοράμε σταυρό; Σηκώνουμε δηλαδή, φέρουμε επάνω μας τον σταυρό; Αυτόν που μας έδωσε ο ιερέας στην βάπτισή μας, ή και κάποιον πιό απλόν;
Οι παλαιότεροι σταύρωναν το ψωμί πριν το κόψουν. Το λέει και ο Μέγας Αθανάσιος γιά τους Αλεξανδρινούς του καιρού του. Έχουν, λέει σε μία ομιλία του ο άγιος, μία ωραία συνήθεια οι χριστιανοί μας εδώ. Σταυρώνουν το καρβέλι πριν το κόψουν. Την είχαν και οι γονήδες μας αυτήν την ωραία συνήθεια. Σήμερα, έχουμε το έτοιμο ψωμί, τις φραντζόλες του φούρνου. Είδα σε μία οικογένεια να την σταυρώνουν πριν κόψουν φέτες. Ωραία συνήθεια. Και το καρπούζι, το λεγόμενο καπάκι του, και το πετάζουν, δεν το έδιναν στα ζώα να το φάν. Δεν ξέρω το γιατί.
Οι μαννάδες μας σταύρωναν το προσκεφάλι πριν μας κοιμήσουν. Ο όσιος εκείνος πατήρ Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης σταύρωνε τους δοκίμους μοναχούς της Μονής του από κεφαλής μέχρι ποδών. Μας το είπε ο γεροΑρσένιος Σιμωνοπετρίτης, που τον είχε γέροντα.
Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά, λένε κάποιες μαννάδες ακόμα στα παιδιά τους. Κι όταν τα ξεπροβοδούν, είτε γιά το σχολείο είτε γιά την δουλειά, σταυρώνουν τον αέρα και λένε «καλόν δρόμο».
Σταυρώνει ο ιερέας όποιον πάει να του φιλήσει το χέρι, με τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού να σχηματίζουν τα γράμματα Ι=Ιησούς, Χ=Χριστός. Κάποιοι ανόητοι κοροϊδεύουν, γιατί έχουν άγνοια, βαθειά μεσάνυχτα. Είδα οδηγό να σταυρώνει με το κλειδί και μετά να βάζει μπρός το αμάξι του.
Ο ιερέας ευλογεί το τραπέζι, αλλά και ο πατέρας, έχει την λαϊκή ιερωσύνη, και μπορεί όχι να ευλογεί με την ιερατική χειρονομία, αλλά να σταυρώνει το τραπέζι της οικογένειας.
Ο μακαρίτης ο παπαΣίμων, παρατημένος παπάς, σε σταύρωνε, και από κοντά και από μακριά, και έδινε εκείνο το τριχαριτωμένο πονηρό χιώτικο χαμόγελο.
Σταυρός, η Ωραιότης της Εκκλησίας. Σταυρός Χριστιανών το καύχημα.
Να φοράμε σταυρό. Να κάνουμε, ευκαίρως –ακαίρως, τον σταυρό μας. Να σταυρωνόμαστε και να σταυρώνουμε τα εργαλεία της εργασίας μας. Ο πατήρ Παντελεήμων ο δικός μας σταυρώνει και όλα τα ζώα του μοναστηριού μας και τα ημερώνει. Το μάθαμε και όλοι και τα σταυρώνουμε και εμείς και ημερώνουν.
Η μανιά μας, η μπαμπωΧάϊδω έλεγε στον γιό της να το λέει συνέχεια, ο πατέρας μας δηλαδή, «Σταυρέ του Χριστού, σώσε με τις δυνάμεις». Έτσι το άκουγε από τον ψάλτη, όταν έλεγε «Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει Σου». Και ο πατέρας μας Νικόλαος πέθανε ενώ χτυπούσε η καμπάνα γιά τον Εσπερινό του Σταυρού, και τον θάψαμε ανήμερα του Σταυρού. Να έχουμε την πατρική του ευχή. Του Σταυρού πέθανε και ο Καζαντζίδης. Και άλλοι πολλοί. Αλλά και ο Άγιος Ιωάννης, αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, ο Χρυσόστομος. Εκείνη την ημέρα λένε δεν έχει τελώνια.
Ο άγιος εκείνος ιεράρχης, ο οσιώτατος, ο Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος, μας έλεγε από τρείς σταυρούς να κάνουμε κάθε φορά που σταυροκοπιόμαστε. Και ο παπαΙγνάτιος μας έλεγε πως μία φορά στου Ξηροποτάμου μέτρησε δεκαεφτά σταυρούς πριν τον καθαγιασμό. Λειτουργούσε ο Σιατίστης, ο άγιος δεσπότης-νά έχουμε την ευχή του την αγία.
Σταυρός, δαιμόνων το τραύμα. Ο γεροΓιώργης του Φανερωμένου – μας το είπε ο ίδιος – έκαμνε την Ακολουθία στο εκκλησάκι του κελλιού του, και ένας δαίμονας παρουσιάστηκε στο τζάμι και κορόϊδευε. Φεύγει ο σταυρός ευλογίας που είχε ο γέροντας στο αναλόγιο, και πάει και κολλάει στο παραθύρι. Άφαντος ο δαίμονας.
Και ο παπαΕφραίμ, ο αρχάγγελος, στα Κατουνάκια, προσπαθούσε να πιάσει μαγιά, αλλά δεν φούσκωνε. Παίρνει δυό τσάκνα, εκεί από τον φούρνο, τα δένει σε σταυρό, και λέει:Μέγα το όνομα της Αγίας Τριάδος. Και αμέσως το ζυμάρι φούσκωσε. Το γράψαν και στο βιβλίο. Ο μακαρίτης ο παπαΜητροφάνης και ο πάτερΜιχαήλ ήταν μπροστά και το είδαν. Αυτοί μας το πρωτοείπαν.
Κάνε τον σταυρό σου όταν ξυπνήσεις. Κάνε τον σταυρό σου όταν κάτσεις να φας. Κάνε τον σταυρό σου πριν ξεκινήσεις γιά δουλειά, κι όταν αρχίσεις την εργασία σου. Σταυροκοπήσου πολλές φορές. Βάνε τον σταυρόν σου, όπως το λένε οι Κύπριοι, πολλές, πάρα πολλές φορές.
Σταυρέ του Χριστού, χριστιανών η ελπίς, ελέησον ημάς. Αμήν.