Ακάθιστος & τραυματίας. Έχουν σχέση
Να είναι τυχαία άραγε η ύπαρξη στην χθεσινοβραδυνή ακολουθία του Εσπερινού του τροπαρίου που παραθέτουμε;
Στιχηρὸν Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. β΄.
«Ὡς ἐξ Ἱερουσαλήμ, σοῦ τῶν θείων ἐντολῶν ἐξερχόμενος, καὶ πρὸς τὰ πάθη τῆς Ἱεριχὼ καταντήσας, τῇ δόξῃ τῆς ἀτιμίας, τῶν βιωτικῶν μελημάτων κατασυρείς, λῃσταῖς περιέπεσον τῶν λογισμῶν, τῆς υἱοθεσίας τῇ χάριτι, τὸν χιτῶνα ὑπ΄ αὐτῶν ἐκδυθείς, καὶ ταῖς πληγαῖς, ὡς ἄπνους κατάκειμαι…»
Ελεύθερη απόδοση: Στην Ιερουσαλήμ ζούσα με τις θείες εντολές σου, αλλά βγήκα από την αγία αυτήν πόλη και έφτασα στην Ιεριχώ, την πόλη των μεγάλων παθών. Με ζβάρνισε η ατιμία, γιατί εγώ, σκέφτηκα ότι φροντίζοντας γιά τις βιοτικές μέριμνες, θα περιμένω να δοξαστώ, αλλά, τελικά, ατιμάστηκα. Με λήστεψαν οι λογισμοί. Ξεγυμνώθηκα από τον χιτώνα της υιοθεσίας, δηλαδή του Αγίου Βαπτίσματος. Και από το ξύλο και τα χτυπήματα που δέχτηκα, είμαι πεσμένος και ριγμένος στο χώμα, σαν ξεψυχισμένος.
Κεντρική πρόταση «λησταῖς περιέπεσον τῶν λογισμῶν». Λοιπόν, οι λογισμοί είναι οι ληστές. Μας κάνουν άνω κάτω. Μας τσακίζουν. Τους δεχόμαστε και δεν ρωτάμε από πού μας έρχεστε; Και «τί θέλετε;»
Και όμως, οι λογισμοί παλεύονται και νικιώνται, άμα, βέβαια, ξέρεις από εσωτερικό πόλεμο και από αυτό που ονομάζουμε νήψη.
Και εδώ είναι η συνάφεια του τραυματία με την Κυρία Θεοτόκο. Η Θεοτόκος ουδέποτε αμάρτησε, ουδέ κατά διάνοιαν, λένε οι άγιοι πατέρες μας. Δηλαδή, η Θεοτόκος ουδέποτε δέχθηκε λογισμό. Αυτό είναι μεγαλείο. Αυτό είναι το μεγαλείο.
Και αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος έχει την δύναμη να μην δέχεται λογισμούς. Να τους αποκρούει πριν ακόμα από την προσβολή. Ο άνθρωπος μπορεί να μένει κενός εσωτερικά.
Αυτή η εσωτερική «κενότητα» είναι απαραίτητη γιά την εμπειρία της Θεότητος. Η Κυρία Θεοτόκος είχε αυτή την εσωτερική κενότητα μόνιμη, γιατί ακριβώς η Κυρία Θεοτόκος ζούσε σε συνεχή και αδιάλειπτη προσευχή.
Μάλλον, δεν μπορούμε να ζούμε σε αυτήν την εσωτερική εγρήγορση, οι περισσότεροι. Μπορούμε όμως να παλεύουμε και να αποκρούουμε τις προσβολές των λογισμών. Μπορούμε να μην πάθουμε αυτό που έπαθε ο ιεροσολυμίτης τραυματίας. Μπορούμε.
Μπορούμε, Κυρία Θεοτόκε, αδιαλείπτως ή το καταδύναμιν, να βοούμε ενώπιόν Σου το Χαίρε. Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. Χαίρε, η Πασίχαρις Κόρη, Χαίρε η Κυρία μου Θεοτόκε. Χαίρε, και Χαίρε και πάλιν ερώ χαίρε. Δόξα τῳ Θεώ. Αμήν.