Ανάγκη της γαστρός

Ανάγκη της γαστρός

Έχοντας προσωπική δυσκολία, λόγω υγείας, θα ήθελα να γράψω αυτές τις γραμμές, που μπορεί κάποιοι, ίσως και πολλοί, να τις παρεξηγήσουν. Σε αυτούς που θα μας κατηγορήσουν, θα ήθελα ταπεινά να ευχηθώ ποτέ στην ζωή τους να μην αντιμετωπίσουν τέτοιο ή παρόμοιο πρόβλημα.

Έχω όμως βοηθό τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, που αναφέρει στα άγια ευαγγέλια το θέμα μας, σε άλλη όμως συνάφεια. Μιλάει και ο Χριστός γιά τα βρώματα, γιά την κοιλία και γιά τον αφεδρώνα. Και έτσι, όντας και ασθενής μονίμως και διά βίου, δεν ντρέπομαι.

1. Πριν δέκα περίπου ημέρες, στο Παύλειο Πολιτιστικό Ίδρυμα της Μητροπόλεώς μας, φιλοξενούσαμε εκδήλωση από το Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ της Αγγλίας, με εβδομήντα συνέδρους. Μεταξύ αυτών, πρόσωπα παγκοσμίως σεβαστά, μεγάλης σήμερα ηλικίας. Χρειάστηκαν λοιπόν χώρο, γιά τις ανάγκες της γαστρός. Και όμως! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟΧΩΡΗΤΗΡΙΟ!

Έπρεπε να οδηγήσουμε τον υψηλό επισκέπτης της πόλεώς μας στους χώρους υγειεινής γιά … νήπια, ναι όπως το διαβάζετε, του διπλανού Δημοτικού Σχολείου. Ευτυχώς, δηλαδή, που ο Διευθυντής του Σχολείου το επιτρέπει. Αν όμως

βρισκόταν κανένας αναιδής να φωτογραφήσει την σκηνή, θα ύβριζε τους κληρικούς το λιγότερο γιά παιδεραστία ο καθένας.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας αισθάνθηκε πολύ αμήχανα. Και με πολύ μεγάλο παράπονο μας είπε ότι η Αρχαιολογική Υπηρεσία, ενώ υπήρχαν άριστα σχέδια, απαγόρευσε την δημιουργία αποχωρητηρίων.

ΝΤΡΟΠΗ, ΜΕΓΙΣΤΗ ΝΤΡΟΠΗ για την ΒΕΡΟΙΑ.

Επειδή γνωρίζαμε κάπως προσωπικά τον υψηλό επισκέπτη μας, αισθάνθηκα μεγάλη ντροπή και ενώ έπρεπε να τον συνοδεύσω, το απέφυγα, καταντροπιασμένος.

Θα έπρεπε να ντρέπονται οι άρχοντες αυτής της πόλης, οι δήθεν ευγενείς Βεροιείς, γιά αυτό το χάλι. Φοβάμαι ότι οι Άγγλοι δεν θα το αφήσουν ασχολίαστο στις παρέες τους, αφού έτυχε και άλλοι μεγάλης ηλικίας άνθρωποι να επισκευτούν τα W.C.

Και ύστερα μιλάμε γιά τουρισμό και γιά ανάπτυξη.

Είναι μεγάλη ντροπή αυτή η κατάντια.

2. Βρέθηκα Δευτέρα πρωΐ στο Δικαστικό Μέγαρο της πόλης μας. Λόγω του προβλήματός μου, μπορεί μέσα σε μία ώρα να χρειαστεί να πάω και δύο και τρεις φορές σε αποχωρητήριο. Με οδήγησαν, λοιπόν, στον πρώτο όροφο, επειδή ο αντίστοιχος χώρος στον δεύτερο όροφο ήταν κλειδωμένος. Δεν ήξερες πού να πατήσεις. Αναφέραμε σε έναν αστυνομικό το περιστατικό, γιά να ενημερωθεί κάποιος υπεύθυνος. Η απάντηση ήταν ότι η καθαρίστρια περνάει μόνο μία φορά την ημέρα, απογευματινές ώρες. Φυσικά, χαρτί υγείας δεν υπήρχε.

3. Παρασκευή το βράδυ, λόγω έκτακτου ιατρικού περιστατικού, κατά τις έντεκα, στο Νοσοκομείο Βεροίας. Πήγα στις τουαλέττες του κοινού στο ισόγειο. Μόλις είχε περάσει η καθαρίστρια. Αλλά δεν υπήρχε φως, που σημαίνει ότι έπρεπε να βρεις τρόπο να έχεις την πόρτα ανοιχτή, γιά να φωτίζει το φως από τον προθάλαμο. Και φυσικά χαρτί δεν υπήρχε …

4. Θα ήθελα να αναφερθώ και στα αποχωρητήρια των λεωφορείων. Άλλη αθλιότης εκεί. Αλλά τώρα τελευταία, απογευματινές και νυχτερινές ώρες τα κλειδώνουν. Όμως τα τελευταία λεωφορεία έρχονται κατά τις δέκα. Που θα πάνε εκείνοι οι μεγάλης ηλικίας άνθρωποι, αν έχουν την ανάγκη τους;  Το θεωρώ απάνθρωπο.

Είχα διαβάσει ότι ο πολιτισμός ενός σπιτιού, φυσικά και ενός τόπου, εξαρτάται από το πόσο καθαρούς κρατάει τους χώρους υγειεινής και τους κάδους απορριμμάτων.

Αν αυτή η φράση ενέχει αλήθεια, τότε δυστυχώς γιά την πόλη αυτήν και τους ΑΡΧΟΝΤΕΣ της, ανήκουν σε πολλή χαμηλή κατηγορία. Δεν θέλω να πω ότι είμαστε υπόκοσμος, αλλά σίγουρα χάσαμε την ευγένεια γιά την οποία ο απόστολος Λουκάς επαινεί στις Πράξεις των Αποστόλων τους Βεροιείς.

Και στα δημόσια αποχωρητήρια αλλά και στο θέμα της καθαριότητας της πόλης, είμαστε άθλιοι. Και φυσικά πρώτα οι άρχοντες.

Με κάνει εντύπωση το ότι γίνεται συχνά λόγος γιά την καθαριότητα, τα σκουπίδια κλπ, αλλά ούτε άκουσα ούτε διάβασα γιά μία έστω ενημερωτική ομιλία γιά την καθαριότητα και όλα τα συναφή. Και από όσο μπορώ να ξέρω, και στα σχολεία κάθε βαθμίδας, η κατάσταση δεν είναι και η καλύτερη.

Ειλικρινά, λυπάμαι. Και ίσως να μην είχα τόση ευαισθησία, αν δεν με απασχολούσε και προσωπικά το πρόβλημα.

Δηλαδή, πρέπει να πάθουν το ίδιο και οι άρχοντες του τόπου γιά να πάρουν τα μέτρα τους;

Και βέβαια, ντρέπομαι αφάνταστα που και εδώ στο Μοναστήρι, οι συνθήκες μας είναι τριτοκοσμικές. Προσπαθήσαμε κάτι να κάνουμε, αλλά τα αποτελέσματα δεν μας ικανοποίησαν καθόλου. Άσε που αμέσως μετά την παραλαβή, έπρεπε από την αρχή να φωνάξουμε πάλι τον υδραυλικό. Ζητήσαμε κάποια βοήθεια από το Δημόσιο, αλλά μέχρι τώρα όλοι κωφεύουν. Να δούμε τί μπορούμε να κάνουμε.

Πάντως, θα φροντίσουμε άλλη φορά να αναρτήσουμε και φωτογραφίες από παρόμοιους δημόσιους χώρους, μήπως και ξυπνήσει κανείς και καταλάβει ότι δεν υπάρχει καμία υποδομή στην πόλη γιά τουρισμό.

Τώρα που αρχίζει η Άνοιξη, να δούμε …