Ανοιγμένος τάφος
Και μόνο στο άκουσμα αυτής της φράσης σε πιάνει τρόμος, αδελφέ. Ο όσιος Γεώργιος ο Καρσλίδης, της Σίψας Δράμας, σε πολύ μεγάλες και σκληρές αμαρτίες, έστελνε, κυρίως γυναίκες, να δουν πώς ο νεκροθάφτης ανοίγει τον τάφο και βγάζει από μέσα τα κόκκαλα. Φρίκη να δεις τον άνθρωπο που θυμάσαι σκέτα κόκκαλα.
Αλλά, τελευταία, ακούγεται πολύ συχνά ότι τον τάδε τον βρήκαν άλιωτο, δηλαδή άλυτο. Να μην τον δέχεται ούτε η γή, και να μην θέλει να τον ξανακάνει χώμα. Και ενώ όλοι οι περίοικοι ξέρουν το γιατί, γιά να ξεγελιούνται οι ίδιοι και να νομίζουν πως ξεγελούν και τους άλλους, λένε πως φταίει το χώμα. Πώς φταίει το χώμα, αφού ο ακριβώς δίπλα έχει λυώσει τελείως; Άλλες φορές λένε ότι φταίει το ότι έπαιρνε πολλά φάρμακα. Και αυτό ψέμα, αν και μπορεί καμιά φορά να συμβεί, που δεν το πιστεύω.
Ανοιγμένος λοιπόν τάφος, κενό μνημείο, όπως γράφει το άγιο ευαγγέλιο.
Τέσσερεις μέρες έκανε στο μνήμα ο άγιος Λάζαρος και είχε αρχίσει να σαπίζει. Ρώτησα ειδικούς γιατρούς
και με είπαν ότι σε 24 ώρες συντελείται η αλλοίωση του ανθρωπίνου σώματος. Και η βρώμα μας ανείπωτη. Περισσότερο από όλα τα ζώα βρωμάει το ανθρώπινο κουφάρι.
Και τώρα ας έρθουμε στο θέμα μας. Από τα νεκροταφεία και από την Βιθανία, στο κενό δανεικό μνημείο του κρυφού μαθητή. Ο κατ’ ανάθεσιν πατέρας Ιωσήφ έκρυβε το μυστικό της κυοφορίας της Παναγίας, και πάλι ο μαθητής Ιωσήφ κρύβει τον σαβανωμένο Ιησού στον δικό του τάφο. Κάτι συμπτώσεις;!
Και τώρα ο τάφος είναι άδειος. Κενός. Και μέσα τα σάβανα και το σουδάριο, το ύφασμα, με το οποίο ήταν τυλιγμένο το κεφάλι του Χριστού. Και ευωδία μεγάλη σε όλη την γύρω περιοχή.
Πού είναι ο νεκρός; Ποιός έκλεψε το κουφάρι εκείνου του πλάνου δασκάλου, που ξεσήκωνε τα πλήθη και είχε κάτι φτωχούς ψαράδες γιά μαθητές;
Και όμως. Τετέλεσται. Λέξη που την χρησιμοποιούμε γιά να δηλώσουμε ότι τελείωσε, πέθανε. Και όμως, η λέξη σημαίνει ότι έφερα σε πέρας το έργο που ανέλαβα.
Και ο Ιησούς, επάνω στον σταυρό, είπε το Τετέλεσται, γιά να το ακούσουν όλοι.
Και έρρευσε από την σφαγμένη του πλευρά αίμα, η Θεία Κοινωνία, και νερό, το Άγιο Βάπτισμα. Και την τελευταία ακόμα στιγμή μας προσφέρει το είναι του.
Και ήρθε η Ανάσταση. Μεγάλο δώρο η Ανάσταση. Προς τον Θεό Πατέρα. Προς τον εαυτό του. Προς το Άγιο Πνεύμα. Και σε όλους τους ανθρώπους.
Μέχρι τότε, όλους τους κατάπινε ο Άδης, δίχως ελπίδα γιά κάτι καλύτερο. Με την Ανάσταση του Χριστού, χώρισε ο Παράδεισος από την Κόλαση. Και πρώτος στον Παράδεισο μπήκε ο ληστής, που με πολύ ταπείνωση και ευγνωμοσύνη, ζήτησε από τον Κύριο να τον έχει μαζί του. Και τον εισήγαγε τον ληστή, τον άγιο Ληστή, στον παράδεισο.
Ο Παράδεισος δεν είναι ξέφραγο αμπέλι. Ο Παράδεισος έχει σύνορα, έχει περίφραξη, έχει φρουρούς.
Ο Χριστός γκρέμισε τις πύλες του Άδη, τσάκισε τα κλειδιά, άρπαξε τους δικούς του τους φυλακισμένους και ανέβηκε στον ουρανό. Αλλά γιά σαράντα μέρες θα γυρίζει στην γη, μαζί με όλους τους νεκρούς που ανέστησε από τον Άδη.
Και ο τάφος του θα μένει ανοιχτός και θα ευωδιάζει η κτίση από το άρωμα του νεκραναστημένου Χριστού.
Με πιάνει μια χαρά γιά την Ανάσταση. Με πιάνει μια θλίψη που ακόμα ζω και αργεί το δικό μου τετέλεσται. Και άραγε θα είναι τετέλεσται, ή θα είναι μόνο νέκρα και θάνατος;
Ο τάφος στα Ιεροσόλυμα ακόμα ευωδιάζει
Υπάρχει Ανάσταση- όσο και αν τραγουδούν ότι δεν υπάρχει ανάσταση, ούτε αθανασία- σημαίνει ότι υπάρχει ελπίδα, και υπάρχει ελπίδα σημαίνει ότι υπάρχει δικαίωση. Και αφού υπάρχει δικαίωση, ο Παράδεισος είναι ανοιχτός. Και αφού ο πρώτος του ένοικος είναι ο άγιος ληστής, πόσοι από εμάς αποκτούμε ελπίδα;!
Πάντως η αιωνιότητα είναι αβάσταχτη. Γιά φαντάσου; Αιώωωωωνιο
Πώς να το αντέξεις; Δίχως ελπίδα, δίχως δικαίωση, δίχως παράδεισο;
Πάντως γιά εσένα και γιά εμένα τα έπαθε όλα ο Χριστός. Και γιά εμάς αναστήθηκε.
Δόξα τη αγία Αναστάσει σου, Κύριε
Αδελφοί, Χριστός Ανέστη. Ναι, Αληθώς Ανέστη ο Κύριος
Πάσχα 2012, 15 Απριλίου