Δημόσιος δρόμος Πιερίων
Τό ἄρθρο αὐτό δέν εἶναι ἐκκλησιαστικοῦ πειεχομένου, ἀλλά τό θεωρῶ πολύ σοβαρό. Διαβάζοντάς το θά καταλάβετε τό γιατί.
Τά Ἠμαθιώτικα Πιέρια, ξεκινῶντας ἀπό τήν Κυψέλη καταλήγουν στό Δάσκιο. Χωρίζονται ὅμως στά καμποχώρια, ἤ μᾶλλον ὅσα εἶναι στίς παρυφές τῆς βόρειας κλιτύος καί στά δυτικά, τά Ἕξι χωριά: Ἐλαφίνα, Χαράδρα καί Πολυδένδρι, Σφηκιά, Ριζώματα, Δάσκιο. Κοντά στό φράγμα τοῦ Πολύφυτου εἶναι καί τό ὅρια στούς νομούς Ἠμαθίας καί Κοζάνης. Μέχρι τό Δάσκιο ὑπάρχει ὁ δημόσιος δρόμος. Ὑπάρχει ἕνα ἐλάχιστο τμῆμα πού εἶναι χωματόδρομος, καί ὕστερα ἀρχίζει πάλι ἄσφαλτος γιά τά χωριά κοντά στό Βελβεντό.
Ὅπως ἔχω διαβάσει σέ ἄρθρα τῆς ἐποχῆς τοῦ ’30, ὅταν ἦταν νά γίνει δρόμος γιά την Κοζάνη, ἡ ἀρχική σκέψη ἦταν να χαραχτεῖ ἀπό τά Πιέρια. Αὐτό θά ἦταν σωτήριο καί θά ἔδινε ἀνάσα στά χωριά. Ἀλλά τότε οἱ Κοζανῖτες ἐπέμειναν καί ὁ δρόμος πῆγε ἀπό τό Βέρμιο. Ἕνας δρόμος ἀπό τά χωριά θά τά ἔδινε κάποια ἀνάπτυξη.
Θέλουμε λοιπόν νά ποῦμε στούς κοινοτάρχες τῶν χωριῶν αὐτῶν νά ἐπιμείνουν ὥστε νά ἀνοίξει ὁ δρόμος ἀπό τό Δάσκιο καί μετά. Βέβαια ὑπάρχουν κατολισθήσεις πού δυσκολεύουν τά πράγματα. Ἀλλά ὅταν ὑπάρχει θέληση, ὅλα γίνονται.
Αὐτή ἡ ἐνέργεια, ἄν ἐπιτευχθεῖ, θά δώσει ζωντάνια καί ζωή στά χωριά, πρίν ξεψυχήσουν.