Η ταυτότητα του Χριστιανού

Η ταυτότητα του Χριστιανού
Σιγά σιγά η πατρίδα μας μπαίνει και πάλι σε προεκλογική πρίοδο και θα αποτολμούσα κάποιες σκέψεις, που από τότε που είμασταν παιδιά, με προβλημάτιζαν.
Πέρασαν πάνω από σαράντα χρόνια. Είμασταν μάλλον θρησκευόμενοι στην οικογένεια, δηλαδή, Κυριακή πρωΐ ο πατέρας μάς ξυπνούσε, περίμενε να ντυθούμε- αυτός ήδη έτοιμος και φρεσκοξυρισμένος- και πηγαίναμε στην Κυριώτισσα, να εκκλησιαστούμε.
Κάποιες φορές, λοιπόν, θυμάμαι ότι παρουσιάζονταν στην θεία λειτουργία πρόσωπα που δεν του ξέραμε οι μικρότεροι και ρωτούσαμε να τους μάθουμε. Ο πατέρας μάς το ξέκοβε λέγοντας πως είναι επίσημοι και δεν έδινε συνέχεια στην παιδική και αργότερα εφηβική μας περιέργεια. Όμως το μυστικό διέρρεε σιγά σιγά. Οι κύριοι αυτοί που παρουσιάζονταν κάποιες φορές, συγκεκριμένες δηλαδή,

ήταν υποψήφιοι βουλευτές. Και έτσι, όταν τους βλέπαμε, σκεφτόμασταν ότι αρχίζει ακόμα μία προεκλογική περίοδος.
Τώρα, που άρχισε η πορεία της ζωής μας προς την έξοδο, βλέπουμε πως το φαινόμενο συνεχίζεται. Δηλαδή σε μέρες εορτών και πανηγύρεων, σε προεκλογικές περιόδους, έρχονται στον κυριακάτικο εκκλησιασμό και σε μέρες επίσημες, πρόσωπα σχεδόν άγνωστα, αλλά και γνωστά, που όμως τις προηγούμενες Κυριακές ήσαν φορτωμένα με τις ευθύνες γιά την εκπροσώπηση και την σωτηρία του λαού του Θεού.
Το αστείο στην όλη υπόθεση είναι ότι αυτοί, ως εκφραστές της βουλήσεως ημών των υπολοίπων, κατάφεραν και ψήφισαν την κατάργηση της αναγραφής θρησκεύματος στα Δελτία της Αστυνομικής μας Ταυτότητας. Αυτοί επίσης ψήφισαν ή ψηφίζουν και, όπως δείχνουν τα σημάδια των καιρών, θα ψηφίσουν και άλλα, που θα δυσκολέψουν την έκφραση της πίστεως, όχι των άλλων αλλά των ορθοδόξων. Και όμως, τώρα, ψάχνουν ορθόδοξη ταυτότητα στις εκκλησιαστικές μας συναθροίσεις.
Πριν λίγο καιρό, έγινε ντόρος γιά την καμπανοκρουσίες τα πρωϊνά. Μάλιστα και εκκλησιαστικά πρόσωπα τάχτηκαν μαζί με αυτούς που αντιδρούσαν. Στον Εσπερινό κάποιας πανηγύρεως, ο παπάς ενός χωριού μας, μάς έλεγε γιά τον συστηματικό πόλεμο ενός προσώπου που ασπάζεται Χιλιαστικά πιστεύω, αλλά κατάφερε να πείσει τις αρχές ότι οι καμπάνες ενοχλούν τους κυρίους του απέναντι … καφενείου… που, τους είδαμε και εμείς το επόμενο πρωΐ, πίνουν τον πρωϊνό καφέ τους και χαρτοπαίζουν φιλικά και αθώα, σκοτώνοντας τον σκοτωμένο και πεθαμένο ήδη χρόνο τους …
Όμως ένας άνθρωπος σοβαρός και επιστήμονας αξιοπρεπής μελέτησε το θέμα, και ο Σεβασμιώτατος ποιμενάρχης μας μας εδιάβασε τα συμπεράσματά του. Μπήκε η ορθή γνώση στην μέση και τακτοποίησε τα πράγματα και σταμάτησε ο θόρυβος… Τώρα κανένας δεν μιλάει γιά τις κωδωνοκρουσίες …
Μπορεί βέβαια κάποτε οι κύριοι αυτοί να απελάμβαναν και θερμών χαιρετισμών, και χειροκροτημάτων. Αλλά εκείνες οι εποχές φαίνεται πως πέρασαν και μάλλον δεν θα ξαναγυρίσουν. Τώρα τα πράγματα δυσκολεύουν. Αλλά δυστυχώς κάποιοι από τους νεοεμφανιζόμενους υποψήφιους δεν το πολυκατάλαβαν και συνεχίζουν παλαιές τακτικές σε ιερές γιά τον λαό μας ημέρες.
Θα ήθελα να αναφέρω σκηνές απείρου κάλλους του συγκεκριμένου θέματος, ίσως και ονόματα, αλλά μάλλον θα ήταν άηθες και προκλητικό εναντίον, και πάλι, της Εκκλησίας. Δεν θα το κάνω. Όμως θα επιστήσω την προσοχή μας γιά τις επιλογές των πιστών. Καλό θεωρώ να εξασφαλίσουν την βεβαίωση ότι οι μελλοντικοί εκπρόσωποί τους θα σεβαστούν την παράδοση αυτού του ιερού χώματος που λέγεται Ελλάδα καθώς και την ορθόδοξη πίστη που μας παρέδωσαν οι παπούδες και οι γονήδες μας. Η δήθεν ανεξιθρησκεία των ευρωπαίων καλό θα είναι να μείνει μακριά από τα ιερά και τα όσια τα δικά μας.
Έλληνας σημαίνει σκορπίζω φως. Μακάρι αυτό το αιώνιο φως να μην το σβύσει η γενιά η δική μας, που τρεκλίζει στον βηματισμό και έχασε τον ρυθμό της παρέλασης μπροστά στους προγόνους μας

Αφήστε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Scroll to Top