Κυριακή των Προπατόρων. Πρόσκληση του Χριστού γιά το μ¨εγα Δείπνο:Ένα σχόλιο
Από τους προσκεκλημένους στο Μέγα Δείπνο από τον Οικοδεσπότη Χριστό, θα σχολιάσω γιά λίγο μόνο εκείνον που είπε «γυναῖκα ἔγημα καί οὐ δύναμαι ἐλθεῖν». Εφόσον κάθε προσκεκλημένος εκπροσωπεί ομάδα, έτσι και αυτός εκπροσωπεί τους παντρεμένους. Τί είναι αυτό που συγκράτησε τον έγγαμο; Δεν ήταν νιόγαμπρος, γιά να πούμε ότι οι συζυγικές σχέσεις τον κράτησαν. Το ρήμα έγημα δηλώνει ότι ήταν ήδη παντρεμένος. Άρα, αφού και τους άλλους δύο οι μέριμνες τους έκανα να ασχοληθούν με τις εργασίες τους και να αρνηθούν το κάλεσμα, την κλήση, και αυτόν οι μέριμνες τον έκαναν να μείνει μακριά από το επίσημο τραπέζι. Όμως, ενώ οι δύο είπαν «έχε με παρητημένον», κάτι δηλαδή σάν νά έλεγαν «τώρα δεν μπορώ να έρθω, αλλά ίσως μία άλλη φορά», ο παντρεμένος λέει «ου δύναμαι ελθείν». Σαν να λέει «φίλε, ξέχνα με΄ δεν μπορώ να έρθω πλέον. Παντρεύτηκα.» Γιαυτό και λέμε «τα δεσμά του γάμου». Τα άλλα ήταν μέριμνες. Ο γάμος όμως είναι δεσμά. Μεγάλη αλήθεια αυτή. Ο γάμος έχει δυσκολίες, μέριμνες, δεσμά.
Νομίζω πως εδώ ο Κύριος, κάπως καλυμμένα, μιλάει γιά την ευχερή τρίβο, τον εύκολο δρόμο, που δεν είναι κανένας άλλος παρά ο δρόμος του μοναχισμού.
Στο σημείο αυτό θέλω να πω ότι είναι ψευδής ο ισχυρισμός πολλών, όταν λένε ότι είναι βαρειά η καλογερική. Κι ασήκωτος ο γάμος, έλεγε ένας μικρός στο Άγιο Όρος.
Η ζωή του μοναχού όχι μόνο δεν είναι βαρειά, αλλά είναι ο εύκολος δρόμος γιά την βασιλεία των ουρανών. Η ζωή του μοναχού είναι αμέριμνη, δίχως φροντίδες, ελεύθερη από τα πάθη.
Δύο μόνο δυσκολίες υπάρχουν, γιά την μοναχική αφιέρωση. Μία πριν και μία μετά. Πριν, μέχρι να αποφασίσει ο άνθρωπος να παραδοθεί στον δρόμο του μοναχισμού και στην υπακοή. Μετά τον γάμο η δυσκολία είναι να μην γυρίζει και κυτάζει προς τα πίσω ο μοναχός, ούτε κάν από την ελάχιστη περιέργεια.
Άπαξ και παραδωθούμε στην υπακοή κάποιου γέροντα, η ζωή μας γίνεται πανεύκολη, αβαρής και κυρίως απαθής και χαρούμενη.
Δόξα τω Θεώ που μας έδωσε τους πατέρες και μας έμαθαν την μοναχική πολιτεία. Χίλιες δόξες να έχει το πανάγιο όνομά του.
Ηγούμενος Πορφύριος