Ο κρυφός πειρασμός
Προσπάθησα δύο φορές να στείλω μία απάντηση στην Κυρία, που διευθύνει τον «Βεροιώτη», γιά κάτι δικό μας που δημοσίευσε, αλλά δεν τα κατάφερα. Δεν χειρίζομαι καλά τον υπολογιστή. Έτσι απαντάω από εδώ. Με αρέσει πολύ η συζήτηση, αλλά θέλω να βλέπω τον ή τους συνομιλητές μου και να με βλέπουν. Δεν θέλω δηλαδή να ανοίξω κουβέντα από τον υπολογιστή. Μόνο δυό λόγια θα πω. Αυτή η γενικότητα «πιστεύω στον Θεό και στον θεάνθρωπο» δεν καταλαβαίνω τί σημαίνει. Η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού. Το σημείωμα πάντως που σχολίασε ο Βεροιώτης είναι συνέχεια σε προηγούμενα σημειώματά μας, υπάρχει δηλαδή συνέχεια στο θέμα μας.
Μακάρι κανένας να μην ζήσει τί σημαίνει να σε κυβερνάει ο αλλότριος. Δυστυχώς, μας ξεφεύγει η δράση του Σατανά. Ο απόστολός μας, ο Άγιος Παύλος, λέει ότι ο δικός μας αγώνας δεν είναι με τους συνανθρώπους μας, «προς αίμα και σάρκα» αλλά «προς τας αρχάς προς τα εξουσίας» του δαίμονα.
Ευχαριστώ την Κυρία και γιά τα καλά της λόγια, αλλά δεν με αναπαύουν και δεν με εκφράζουν οι λέξεις πορεία, προσφορά προς την κοινωνία. Βουλιάζω κάθε μέρα στην απελπισία και αθλιότητά μου, και στον οδυνηρό πόνο γιά τους αδερφούς που πάσχουν και γιά τα παιδιά που είναι σαν πρόβατα χαμένα στο μαύλισμα κάθε επιτήδειου.
Πώς δρα η Εκκλησία δεν είναι του παρόντος. Όποιος θέλει να μάθει ας ψάξει και θα καταλάβει. Εκείνο που με πονάει είναι να μην ξέρει ο άνθρωπος προς τα πού να τραβήξει και να πέφτει στα δύχτια άλλων.
Άλλο ψυχικά ή και ψυχολογικά προβλήματα και άλλο ενεργήματα του πονηρού. Ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Θεάνθρωπος Κύριος, λέει: «Μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.» Κάτι θα ήξερε Εκείνος, που εμείς δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε.
Δεν γνωρίζω προσωπικά την κυρία και τους άλλους που έχουν τον «Βεροιώτη». Θα πως όμως ότι η πνευματική ζωή δεν είναι γενικότητες. Είναι προσωπικός αιματηρός και έμπονος αγώνας, δίχως σταματημό. Ένας πνευματικός πιθανώς να γνωρίζει κάτι από την πνευματική ζωή, την νυχτερινή προσευχή, τον αδυσώπητο αγώνα των ανθρώπων, την Χάρη του Θεού, που ευλογεί τους αγωνιζομένους.
Δεν πείθει η αναφορά στον Θεό όταν η καθημερινότητα δεν την εκφράζει. Καλό δέντρο=καλός καρπός. Δεν βγαίνει καλός καρπός από σάπιο ή και άρρωστο δέντρο.
Κυριακή πρωΐ λειτουργούν οι Εκκλησίες. Σάββατο βράδυ γεμίζουν τα μπουζούκια. Δεν γίνεται να υπάρχει κοινός παρονομαστής. Παλαιότερα ερχόταν μία κυρία, που έλεγε ότι το Σαββατόβραδο παίρνει στο αμάξι και τα ρούχα που φοράει στην εκκλησία, και τα ξημερώματα που γυρνάει από τα μπουζούκια, πάει να εκκλησιαστεί. Πώς το βλέπετε;Μάλλον ανισόρροπο, λέω εγώ. Εκκλησιάζομαι σημαίνει μετέχω στο μυστικό δείπνο του σώματος και του αίματος του Χριστού. Αλλιοώς «γέλα με να σε γελώ να περνούμε τον καιρό».
Έχουν γεμίσει οι ψυχιατρικές κλινικές από πολλά άλλα, αλλά και από ανισόρροπη θρησκευτική ζωή. Τί να πούμε; Είπα θα πω δυό λόγια και μακρηγόρησα.
Να ευχόμαστε να μας ελεεί ο μακρόθυμος και φιλάνθρωπος Χριστός. Καλό Ξημέρωμα