Παράκληση στον Άγ. Χρυσόστομο, Μητροπολίτη Σμύρνης

Αντί γιά άλλη συμμετοχή μας στην Ιερή Μνήμη των Μαρτύρων της Μικρασιατικής Καταστροφής, δημοσιεύουμε παλαιότερο πόνημά μας, ήτοι τον Παρακλητικό Κανόνα γιά τόν Ιερομάρτυρα Άγιο Χρυσόστομο, έσχατο Μητροπολίτη Σμύρνης.

 

Ιερά Παράκλησις

προς τον Άγιον Χρυσόστομον τον Ιερομάρτυρα,

Μητροπολίτην Σμύρνης.

Ποίημα Πορφυρίου Μοναχού Σιμωνοπετρίτου

 

Ο Ιερεύς

Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ο Αναγνώστης: Αμήν.

Ψαλμός ρμβ'(142)

Κύριε, είσάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσαν μου εν τη δι­καιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρί­σιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισέ με εν σκοτεινοί ς ως νεκρούς αιώνος· και ήκηδίασεν επ' εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί έταράχθη η καρ­δία μου. Εμνήσθην ήμερων αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γηή άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου· μη άποστρέψης το πρό­σωπον σου απ' εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι τ ο πρωί το έλε­ος σου, ότι επί σοι ήλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν ηπορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου· εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον. Δίδαξόν με του ποιείν το θέ­λημα σου, ότι σύ εί ο Θεός μου· το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με· εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου· και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου· και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.

Kαi ευθύς εξ εκατέρων των Χορών ψάλλονται τά κάτωθι εις ηχον δ΄

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν΄ ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Στίχος α.Εξομολογείσθε τω Κυρίω και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν …

Στίχος β'. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν …

Στίχος γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.

Θεός Κύριος και έπέφανεν ήμΐν …

Είτα τα παρόντα Τροπάρια.Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ

Εν κατανύξει, αδελφοί και εκ πό­θου, προσπεφευγότες τη εικόνι προφρόνως, του ιεράρχου σπεύσωμεν κραυγάζοντες· ΆγιεΧρυσόστομε, Ιε­ρότατε μάρτυς, σκέπασον ταις πτέρυξι της θερμής σου πρεσβείας, τους εκβοώντας, πάτερ, εκτενώς: ιερομάρτυς δεινών ημάς φύλαττε.

Δόξα Πατρί…

Το αυτό ήτο Απολυτίκιον του Αγίου του ναού

Και νυν…

Δέσποινα, εκ σου· σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.

 

Ο Αναγνώστης τον ψαλμόν ν' (50)

 

Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεος σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου έξάλειψον το άνόμημά μου· έπι πλεϊον πλΰνόν με από τής ανο­μίας μου και από τής αμαρτίας μου κα­θάρισαν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και ηαμαρτία μου ενώπιον μού έστι διά παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με ημήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδη­λα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των α­μαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου έξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το Πνεύμα σου το Άγιον μη αντανέλης απ' εμού. Απόδος μοι την αγαλ­λίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανό­μους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων, ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται ηγλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρ­δίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμέ­νην ο Θεός ουκ έξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα· τότε ανοίσουσιν επί τ ο θυσιαστήριόν σου μό­σχους.

Είτα ψάλλομεν τον Κανόνα.

Κανών. Ήχος πλ. δ'. Ωδή α.Ύγράν διοδεύσας

Σεμνύνομαι πάτερ, περί την σήν εικόνα χορεύων και εύχάς ικετευ­τικώς, προσφέρων, Χρυσόστομε θεόφρον, ιερομάρτυς Χριστού πανσεβάσμιε.

 

Μαρτύρων στεφάνω σην κεφαλήν, κοσμήσας παμμάκαρ ώσπερ πρώην χριστοπρεπώς, εν μίτρα δικαί­ως εκοσμήθης, αρχιερέων, θυσία γενό­μενος.

 

Υπέγραψε πάλαι προφητικώς Δαβίδ, θεοφόρε, το σον τέλος θαυμαστικώς, τας σάρκας άγρίως των οσίων, σπαραττομένας προβλέπων, Χρυσόστομε.

Θεοτοκίον

Ρυπούμενος, μήτερ, και πολέμων λογισμοίς ανάνδροις και δειλία καρτερικώς, ενίσχυσον τάχει τον σον δούλον, ίνα υύμνώ σε αεί, θεονύμφευτε.

 

Ώδή γ'. Ουρανίας άψΐδος

 

Νεαρά ηλικία αρχιερεύς έννομος, εν Βασιλευούση εδείχθης, πάτερ Χρυσόστομε· όθεν καιγέγονας Δράμας επίσκοπος, μάκαρ, πάσαν κακοπάθειαν ποθών εν πνεύματι.

Ηλλοιώθη τω πάθει και τοις δαρμοί ς, όσιε, κάλλος του προσώπου σου πάτερ· όθεν ένίσχυσον, τον αμαρτίαις νυν, αλλοιωθέντα παντοίαις, και άτόποις πράξεσι, πάτερ Χρυσόστομε.

Σελασφόρος ημνήμη της σης τιμής γέγονεν, ώσπερ πάτερ αύρα δροσίζουσα πάντα πρόσφυγα, πόθω προστρέχοντα τη πατρική σου πρεσβεία, προσκυνούντα χαίρων δε θεία είκόνι σου.

Θεοτοκίον

Απελαύνεις, τα πάθη από των σών δούλων Παρθένε άχραντε· της Εκκλησίας γαρ, εγένου μήτηρ, δι' όπερ, προσβολάς αιρέσεων τάχει διάλυσον.

Ήχος β'. Πρεσβεία θερμή

 

Προστάτης θερμός πενήτων αναδέδειξαι, προσφύγων λιμήν και παίδων, πάτερ, στήριγμα, εν τη Σμύρ­νη πλούσιος, τοις χαρίσμασι δεικνύμενος, Χρυσόστομε, μαρτύρων, ιερών το έγκαλλώπισμα.

 

Ώδή δ'. Είσακήκοα, Κύριε

 

Εκκλησίαν εκόσμησας, Σμύρνης τη σφαγή σου, Χρυσόστομε, και ένί­κησας τον τύραννον δαίμονα τω πάθει σου πανόλβιε.

 

Τροπαιούχος της χάριτος, πάτερ, επεφάνης, ο Σμύρνης πρόεδρος· την ψυχήν γαρ συν τω σώματι, θύμα τω ποιμνίω σου προσέφερες.

Ουρανού τα υπερκόσμια, κάλλη θεωρών, θείε Χρυσόστομε, τοις οικέταις σου τοις κάμνουσιν, πάτερ, ανταπόδος σην παράκλησιν.

Θεοτοκίον

Υπερτέρα ως πέφυκας, μήτερ, γυ­ναικών παρθένε πανάσπιλε, ο Χρυ­σόστομος ετράνωσεν, πάσαν γλωσσαλγίαν εκκρουόμενος.

Ώδή ε.Φώτισον ημάς

Δέομαι πυκνώς, ίνα τύχω παρακλήσεως και έκφύγω, πάτερ, του ε­χθρού, τας πανουργίας, τη πρεσβεία σου Χρυσόστομε.

Ε'ρχου προς ημάς, ώσπερ δρόσος προς τουςκάμνοντας, απαντών προς τας δεήσεις των πιστών, αρχιερέ­ων, νέον, πάτερ, έγκαλλώπισμα.

Ο'λος θεϊκός, των χειλέων σου, Χρυσόστομε, φαρμακείον, λόγος σωστικός, πόνων και πάσης, αναδέδεικται κακώσεως.

 

Θεοτοκίον

Μέλαιναν, πικράν, την καρδίαν μου, πανάμωμε, εκ φρικτού του όφεως ιού, αύγασον φέγγει, νοητώ εκ του προσώπου σου.

 

 

Ώδή ς. Την δέησιν

Αγάλλεται, πάς ο δήμος, άγιε, των προσφύγων γης της Ιωνίας, και θαυμαστώς τη είκόνι προσπίπτει, τη σή, παμμάκαρ Χρυσόστομε, ψάλλων σοι, βραβεία, ύμνους και ωδάς, ως στεφάνω κοσμών σε τρισόλβιε.

Ιάτρευσον, πολυπόθητε πάτερ, την καρδίαν μου αλγούσαν ταις βασά­νοις, ίνα χαράς, επιτύχω μαρτύρων, υπομονή και ανδρεία στομούμενος, καικράζω σοι ως εκ ψυχής, ευχάριστους εύχάς αγαλλόμενος.

Χαρίτωσον, παραμύθιον θείον, τας αλγούσας ψυχάς εκριζωθέντων, εκ πατρικής και προγόνων εστίας, άνευ αιτίας τω πάλαι, Χρυσόστομε· υπέρ εκείνων γαρ σφαγείς, καλλιστέφανος μάρτυς διέπρεψας.

Θεοτοκίον

Ρακένδυτος, κατασχίσας χιτώνα, του βαπτίσματος, Παρθένε, προσ­φεύγω, ίνα και νυν μελανείμων υπάρ­χων, καταυγασθώ διάνοια τοις δάκρυσιν, και σπίλους σβέσω των κακών, οις ερρύπωσα θείον μου ένδυμα.

 

Κοντάκιον. Ήχ. β'. Προστασία

 

Προστασία και σκέπη και σέμνωμα, των προσφύγων, Χρυσόστο­με, γέγονας. Επί γής πλουσίως γαρ έβίωσας, και χαρίτων θησαυρός άνα-δέδειξαι. Όθεν και χάριν θαυμαστώς, ίεράρχου και μάρτυρος είληφας. Τάχυνον, θεοφόρε, παύσον τας αλγηδόνας, των επερχομένων δεινών, άγιε, κατά των δούλων σου.

 

Δίκαιος ώς φοίνιξ ανθήσει και ώσει κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται.

Στίχ. Τοις αγίοις τοις εν τη γή αυτούε έθαυμάστωσεν ο Κύριος.

 

Εκ του κατά Λουκάν (κεφ. ιβ', 8-12)

 

Ήχ. πλ. β'. Όλην αποθεμένοι

Μίτρα πολυκόσμητος, αρχιερέως, παμμάκαρ, στέφος σοι έγένετο, μαρτυρίου πάγκαλον αλλ' άκάνθινον, ως προεφήτευσας, πάτερ, εν τη ώρα της χάριτος. Και αίμασι κατέβρεξας, Σμύρνης τας οδούς και επότισας, γην τής Ιωνίας, δι ο σύν Πολυκάρπω εκτενώς, και τω Βουκόλω πρεσβεύσα­τε, ευρείν ημάς έλεος.

Ώδή ζ. Οί εκ της Ιουδαίας

Υμνουμέν σου τον βίον, προβάλλομέν σε πρέσβυν, προς την Τριάδα θερμώς, Χρυσόστομε, μαρτύρων, συμ­πλήρωμα υπάρχεις, ιερέων δέ πρώτι­στος, ο των πατέρων ημών, πατήρ τε και προστάτης.

Σιγών προσατενίζω, τη θεία σου είκόνι, και το πάθος λογίζομαι, πώς κατεσφάγης, πάτερ, αδίκως εξ απίστων, μηδ' άντιλέγων αύτοίς, τον πρωτομάρτυρα γάρ, Χριστόν, πάτερ έμνήσθης.

Ομβρίων ως υδάτων, τα αίματά σου, πάτερ, της Ιωνίας την γην, κρουνοί δε των δακρύων, άρουραν γής καρδίας καταπιαίνουσι πάντοτε. Ο Χρυσοστό­μου θεός, ελέησόν με Σώτερ.

Θεοτοκίο

 

Σεσάλευται ο θρόνος, του νοητού θηρίου ότι ετέχθη Χριστός, εκ σου, Παρθενομήτορ, ώσπερ εν Παραδείσω, ευαγγέλιον δέδοται, εκ του ανάρχου Πατρός, μεθ' ου Υιός και Πνεύμα.

Ώδή η'. Τον βασιλέα

Του Πολυκάρπου, πολυκάρπως εδείχθης, της καθέδρας διάδοχος και θύτης, πάτερ, του Σωτήρος, Χρυ­σόστομε και θύμα.

Ο΄λη βοά σοι, της Ιωνίας ηχώρα, ίνα σκέπης γενεάς και γόνους, εν τή μητροπόλει, Χρυσόστομε, Ελλάδι.

Μεμορφωμένον, τον Ιησούν εν καρδία, εκ νεότητος κατείχες, θεοφόρε, όθεν ιερούργεις δεήσεις ικετών σου.

Θεοτοκίον

 

Ώδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον

Υπόμεινον, ψυχή μου, έλεγες, παμμάκαρ, εν προσευχή, πάσαν ύβριν και βάσανον, παρά βραχύ γαρ λαμβά­νεις, νίκος και στέφανον.

Πορφύρα σων αιμάτων, έβαψε χλα­μύδα, δι' ης ενδέδυσαι, πάτερ, βα-σίλειον του άρχιποίμενος όντως, θύμα, Χρυσόστομε.

Ρωσθείς τη αναγνώσει, ρημάτων, θεοφόρε, δεσποτικών σοίς δακρύ-οις κατέβρεχες, την θείαν βίβλον, Χρυ­σόστομε όσιε.

Φρικτώς εβασανίσθης, λεπτοίς κατεμελίσθης, και τοις κυσί, πάτερ, βρώμα σε έρριψαν. Αλλά αγγέλων το πλήθος, ιδόν σε έφριξεν.

Θεοτοκίο

Σωτήρα ως τεκούσα, μαρτύρων τας δεήσεις, υπέρ των τέκνων σου τούτω προσάγαγε, παρθενομήτορ, του κόσμου πέλλουσα πρέσβειρα.

Kαi ευθύς, το

Α'ξιον εστίν, ώς αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την άειμακάρι-στον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών.

Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ένδοξοτέραν άσυγκρίτως των Σε­ραφείμ, την άδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.

Kαι θυμιά ο Ιερεύς το Θυσιαστήριον και τον Ναόν, ήτον οίκον όπου ψάλλεται ηΠαράκλησις- και ημείς ψάλλομεν τα παρόντα Μεγαλυνάρια ·

Σέβας και τιμήν σοι και προσφοράν, συν τω Πολυκάρπω και Βουκόλω αρχιερείς, τρεις προσαναφέρει τω θρόνω του Δεσπότου ηγή της Ιωνίας, πάτερ Χρυσόστομε.

Ι'λεων άπέργασαι, αγαθέ, και υπέρ των άλλων, όσοι φόβω διστακτικώ, έπεσον μαχαίρα των αλλόπιστων τότε, τω θρόνω του Σωτήρος, πάτερ, δεόμενος.

Μέσω των απίστων και δολερών, Χρυ­σόστομε, φέγγος, ανατέλλει θαυμαστικώς, ο θείος σου τρόπος και ο δρόμος, του μαρτυρίου δι' ου έστεφάνωσαι.

Ωραίος έδείχθης επί της γής, καρ­πός, θεοφόρε, Ιωνίας γης, αγαθέ, και Σμύρνη χορεύει τη μνήμη σου τη θεία, αρτίως συσταθείση, θειε Χρυσό­στομε.

Νάματα αιμάτων σου δαψιλώς, κατήρδευσαν τότε, έκχυθέντα Σμύρνης την γήν, δεήσεων νυν δε προσευχαί σου, καταδροσίζουσι, πάτερ, τους κάμνοντας.

Όσας, πάτερ, έφερες προσβολάς, εκ θηριογνώμων, αλλόπιστων όλαι λαμπρώς, νυν περικοσμούσι, αστράπτουσαι το στέφος, δι' ου κατε-κοσμήθης, μάρτυς Χρυσόστομε.

Σπεύσον εν δεήσει ικετικώς, κράζω σοι και λέγω, ίνα σκέπης πάντα και νυν, ώσπερ εν τή Σμύρνη πενήτων σκέπη, πάτερ, υπήρχες, θεοφόρε θείε Χρυσόστομε.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων ηδωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.

Είτα το Τρισάγιον και τα Τροπάρια ταύτα· Ήχ. β'. Ότε εκ του ξύλου

Βλέπεις νυν, Χρυσόστομε, καλώς, πά­τερ, παραδείσου την δόξαν, όθεν τοις δούλοις σου, σπεύδε και εάφρυνον της εξορίας δεινά. Ένθες ούν την φρόνησιν τοις προσφυγούσι προς σέ, πλούσιος υπάρχων φρονήσει, μη εγκαταλίπης εις τέλος, όσοι το σον όνομα πόθω, νυν έπικαλούμεθα γηθόμενοι.

Σπόρος ώσπερ, πάτερ, αγαθός, γη της Ιωνίας εέσπάρη το θείον αίμα σου, σάρκες δε αι τίμιαι ώσπερ θυμία­μα, τω Σωτήρι προσήχθησαν, τότε υπ' αγγέλου, Σμύρνην του φυλάσσοντος και Εκκλησίαν πιστών, όθεν πολυκόσμητος μάρτυς, και ιεραρχών ωραιότης, γέγονας, Χρυσόστομε, πανόλβιε.

Και γίνεται ηΑπόλυσις