Πορεία προς το εκούσιο πάθος ή αυτοχειρία;
Όλα τα χρόνια και όλους τους αιώνες, ο έλληνας πάλευε με τον θάνατο, μέχρι τέλος. Σε όλους τους πολέμους, ο έλληνας πολεμούσε μέχρι να μην μείνει κανένας όρθιος, στο πεδίο της μάχης. Ο έλληνας πάλευε με τον χάρο σε μαρμαρένια αλώνια.
Να, όμως, που άλλαξε η ρότα στο καράβι μας. Άλλαξε; Να το δεχτούμε ασυζητητί και ασχολείαστα; Δεν μπορώ να το δεχτώ και πολύ περισσότερο δεν μπορώ να κοινοποιήσω παρόμοια διάθεση.
Και μάλιστα την περίοδο αυτήν, που περιμένουμε την εθελούσια θυσία του Χριστού.
Είδα την φυσιογνωμία του τελευταίου αυτόχειρα, που ακόμα απασχολεί την δημόσια γνώμη. Δίχως πάσης αμφιβολίας, χωρίς να θέλω να προσβάλω την μνήμη του, φαίνεται πως έπασχε ψυχικά. Αν και δεν ανέφεραν τίποτα σχετικό οι δημοσιογράφοι.
Δεν μπορεί ένας έλληνας να σκέφτεται λύση απόγνωσης και άρνησης. Ο έλληνας πολεμάει μέχρι την τελευταία σταγόνα από το αίμα του.
Ο Χριστός δέχτηκε να πορευτεί δρόμο μαρτυρίου, απροσπέλαστο γιά τον ανθρώπινο νου, και μάλιστα δίχως γογγυσμό. Είναι αδύνατο άνθρωπος να υπέφερε ή να καλείται να υποφέρει περισσότερο από τον Χριστό. Αλλά ο Χριστός μέχρι να πεθάνει αγωνιζόταν. Δεν παραδόθηκε. Ο Ιούδας κρεμάστηκε. Τα ενοχικά του συμπλέγματα και ο άκρατος εγωϊσμός τον οδήγησαν στην απεγνωσμένη θανή.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να αποδεχτώ ότι μία σφαίρα στον κρόταφο, μπροστά στα έκπληκτα μάτια πολλών, δεν μπορώ να δεχτώ, ότι αυτό είναι ηρωϊκή πράξη. Οι Βίοι των αγίων, που έζησαν σε απάνθρωπες και σκληρότατες συνθήκες, δεν μας επιτρέπουν να μιλάμε γιά αυτόχειρες. Έχουμε μία, μοναδική, γραπτή, περίπτωση μάννας και θυγατέρας, που έπεσαν στα νερά του ποταμού γιά να μην ατιμασθούν. Αυτό μάλιστα. Το ξέρουμε και από το Μεσολόγγι, και από την Αράπιτσα της Νάουσας και από τον Γαλακτό στα Πιέρια. Αλλά μπροστά στον κόσμο, να φυτέψει κάποιος μία σφαίρα στο κεφάλι του, το θεωρώ άκρατο εγωϊσμό, επαναλαμβάνω.
Το περίστροφο και οι σφαίρες πού βρέθηκαν; Δεν το ερευνούν αυτό οι δημοσιογράφοι; Έπαιρνε φάρμακα ο συγκεκριμένος άνθρωπος, ηλικίας 77 ετών; Γυναίκα σύζυγος υπάρχει; Τελικά θάφτηκε ή κάηκε στα κρεματόρια της Βουλγαρίας;
Όμως είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί και πρότυπα, δόξα τω Θεώ, έχουμε. Πρώτα τον Χριστό, που προχώρησε προς το εκούσιο πάθος, την σταύρωση και την ταφή. Και ήρθε η Ανάσταση. Έχουμε τους αγίους, που πορεύτηκαν δρόμο μαρτυρίου σκληρότατο και δεν δείλιαζαν. Έχουμε τους προσφιλείς ασθενείς μας, που σηκώνουν αγόγγυστα τον μαρτυρικό σταυρό τους, αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν Ιησούν.
Αδελφοί μου, σε καμία περίπτωση η αυτοχειρία. Μακριά από τον πιστό ένα τέλος ζωής δίχως ελπίδα Αναστάσεως.
Με το καλό να ξαναθυμηθούμε το θεανθρώπινο πάθος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και να αξιωθούμε να πανηγυρίσουμε την ζωηφόρα ανάστασή Του. Αμήν.