Η Κοίμηση της Θεοτόκου
Τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα θεωρούνται σταθμοί της παγκόσμιας ιστορίας του ανθρώπινου γένους. Η εν Χριστώ όμως ιστορία του κόσμου έχει τρείς μεγάλες περιόδους. Την προ Χριστού, την εν Χριστώ και την μετά Χριστόν.
Αν πάλι παρουσιάσουμε την ιστορία σαν δέντρο, η προ Χριστού περίοδός της είναι η ρίζα, η εν Χριστώ εποχή είναι το φύτρωμα και η μετά Χριστόν είναι το δέντρο.
Η προ Χριστού είναι η εποχή της Παλαιάς Διαθήκης. Και σίγουρα, από την έξοδο του πρωτόπλαστου ζεύγους μέχρι τον ευαγγελισμό της Παναγίας τα χρόνια είναι πολύ περισσότερα από όλα τα κατοπινά. Συνεπώς η ρίζα είναι πολύ πιό μεγάλη, όπως εξάλλου συμβαίνει σε κάθε δένδρο.
Ο σκέψεις αυτές έγιναν ακούγοντας το πρώτο από τα αναγνώσματα του εσπερινού στην γιορτή που πριν λίγες ώρες ξεκίνησε.
Ο Ιακώβ, ο γιός του Ισαάκ και εγγονός του Αβραάμ, είδε μία σκάλα με πολλά σκαλοπάτια. Η κλίμαξ αυτή που συνέδεε την γη με τον ουρανό είναι μία από τις λεγόμενες προεικονίσεις της Παναγίας.
Μέσα δηλαδή στα σκοτάδια της παλαιάς Διαθήκης, εκεί που βυθίζεται η ρίζα της Εκκλησίας του Χριστού, υπάρχουν προφητικές εικόνες γιά την Κυρία Θεοτόκο. Άγνωστο πόσοι αιώνες χρειάστηκαν γιά να πραγματοποιηθούν οι προρήσεις εκείνες. Άγνωστο πόσες χιλιετίες οι άνθρωποι περπατούσαν στο σκοτάδι και περίμεναν να δουν το φως. Και εμείς σήμερα, στην μετά Χριστόν εποχή, ζούμε μέσα στο φως. Και το φως αυτό μας το χάρισε το γλυκύτατο πρόσωπο, η Κυρία Θεοτόκος, η Παναγία.
Αυτό το πρόσωπο σαν σήμερα αναχώρησε από την γη και ανέβηκε στον ουρανό. Ενώ κατέβηκε στον τάφο, ο τάφος έγινε μία κλίμαξ, μία σκάλα, όπως έλεγε ένα τροπάριο απόψε, και η σκάλα οδηγεί στον ουρανό. «… Καί κλίμαξ πρός ουρανόν ο τάφος γίνεται. … .» Η ίδια η Θεοτόκος, όπως λέγεται αλλού, είναι η κλίμαξ που ανεβάζει κάθε πιστό στον θρόνο του Υιού της και Θεού μας.
Εμείς οι χριστιανοί απολαμβάνουμε αυτά που χιλιάδες άνθρωποι περίμεναν ή περιμένουν, αφού δεν γνωρίζουν τον Χριστό. Συνήθως ασχολούμαστε και λέμε «τί θα γίνει με αυτούς;». Αλλά μήπως θα έπρεπε να λέμε και να σκεφτόμαστε με το «τί ξέρω γιά τήν πίστη μου;» «τί θά γίνει μέ μένα;» ; Τέλος πάντων, Μεγάλο κεφάλαιο αυτό.
Το πρόσωπο που μας χάρισε την αιωνιότητα ακούει στο ευλογημένο όνομα Κυρία Θεοτόκος, Παναγία, Μεγαλόχαρη. Τρισεύγενη, Ηλιόκαλη, Πανάνασσα. Μητέρα γλυκύτατη.
Χιλιάδες ονόματα προσέδωσε ο λαός, οι άγιοι πατέρες, οι θεόπνευστοι υμνογράφοι, και ο καθένας μας στην Κυρία Θεοτόκο. Χιλιάδες ονόματα γιά να εκφραστεί προς το πάντιμο πρόσωπό Της χρησιμοποιεί κάθε πιστός. Και πάλι το χρέος μένει ανεκπλήρωτο. Το προσωπικό μου χρέος, το οικογενειακό χρέος, το χρέος του Γένους των Ρωμιών, το χρέος του ανθρωπίνου γένους.
Η κυρία Θεοτόκος άλλαξε το ποτάμι της ανθρώπινης ιστορίας. Εκεί που ο κόσμος ζούσε στο σκοτάδι, Αυτή μας έφερε το φως. Εκεί που ο καθένας μας ζή στο σκοτάδι, μόλις την γνωρίσουμε ζούμε στο φως. Αυτή μας χαρίζει τον Υιό της, που αυτός είναι το φως το αληθινό.
Εφέτος έχομε μία ακόμα ξεχωριστή ευλογία την σημερινή ημέρα που πανηγυρίζουμε την κοίμηση της Θεοτόκου. Ο Χριστός συχνά συμβολίζεται με τον ήλιο και η Παναγία με την σελήνη. Τί ωραία συγκυρία φέτος, ώστε την ημέρα που γιορτάζουμε την μεγαλύτερη γιορτή της Παναγίας μας, να έχουμε και πανσέληνο. Το φεγγάρι να είναι απολύτως γεμάτο. Δεν θυμάμαι άλλη χρονιά να το έχω ξαναζήσει αυτό, δηλαδή πανσέληνος και δεκαπνταύγουστος να συμπίπτουν. Να είναι αυτό μία ακόμα ευλογία της Κυρίας Θεοτόκου προς τον κόσμο; Γιατί όχι;
Εορτάζουμε λοιπόν το Πάσχα του Καλοκαιριού. Εορτάζουμε το ότι, όχι μόνον ο Χριστός αναστήθηκε και ανέβηκε στους ουρανούς, αλλά και ένας άνθρωπος, η πανάχραντη μητέρα Του μετέστη και ανέβηκε και αυτή ολοσώματη στην αγκάλη του Υιού της, στην αθανασία. Άρα και εγώ και εσύ μπορούμε να κληρονομήσουμε την αθανασία, αφού η μήτηρ της ζωής είναι μήτηρ της Εκκλησίας και μητέρα κάθε πιστού.
Σωστά ο λαός ονομάζει την Κοίμηση της Θεοτόκου, στην μέση του Αυγούστου, ως Πάσχα του Καλοκαιριού. Ένα ακόμα Πάσχα, μετά την Γέννα και την Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, γεμάτο χαρά καί ελπίδα. Το Πάσχα της Παναγίας. Το Πάσχα των ορθοδόξων.
Μακάρι η Κυρία Θεοτόκος να συνεχίζει να προστατεύει το γένος των ορθοδόξων και ιδιαίτερα το Γένος των Ρωμιών και να αναδεικνύει, σήμερα που υπάρχει τόσο μεγαλη ανάγκη, αρχηγούς, πρόσωπα που να έχουν την πίστη και το σθένος να οδηγούν τον λαό σε οδούς σωτήριους πνευματικά και κοινωνικά. Αμήν, Παναγία μου.