Τήν Θεοτόκον μεγαλύνωμεν
Πρίν λίγες ἡμέρες σέ μία Ἀκολουθία τῆς Παρακλήσεως, οἱ πατέρες ψάλοντας ἀνέφεραν τήν Κυρία Θεοτόκο ὡς Παρθένον, ἀντί νά ποῦν τήν σωστή λέξη Ἀειπάρθενος. Τό Ὡρολόγιον πού χρησιμοποιοῦσαν ἦταν ἔκδοση ἰδιωτῶν. Ξέρουμε ὅμως ὅτι τό σεπτό μας Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, παλαιότερα βέβαια, δέν ἐπέτρεπε τήν χρήση ἄλλων ἐκδόσεων παρά μόνον ὅσων εἶχαν τήν ἔγκριση τῆς εἰδικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ Πατριαρχείου. Καί αὐτό ἀκριβῶς γιά νά μήν παρεισφρύσουν λάθη, ἔστω καί μόνον ὀρθογραφικά, πού μποροῦν νά ἀλλοιώσουν κάποιο ὀρθόδοξο δόγμα. Τό νά ἀναφέρεται κάποιος στήν Κυρία Θεοτόκο μόνον ὡς Παρθένο σίγουρα δέν εἶναι τό πρέπον. Ἡ Κυρία Θεοτόκος εἶναι ἀειπάρθενος. Παρθένος πρό τόκου, παρθένος ἐν τόκῳ, παρθένος μετά τόκον. Παρθένος ἀειπάρθενος.
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἄν δέν ἔχουν ἔρθει σέ σαρκική συνάφεια, εἶναι παρθένοι. Ἡ Κυρία Θεοτόκος ὅμως δέν εἶναι κατ’ αὐτόν μόνον τόν τρόπο παρθένος. Ἡ κοινή πίστη τῶν ἁγίων πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας θέλει τήν Κυρία Θεοτόκο νά μήν ἔχει δεχτεῖ οὔτε κἄν λογισμό σαρκικῆς συνάφειας, πού θά ἦταν πιθανῶς φυσικός σέ κάποια ἄλλη νεαρή κόρη. Ἡ Κυρία Θεοτόκος δέν ἁμάρτησε οὔτε κἄν μέ τόν λογισμό της. Καί αὐτό εἶναι ὑπερφυσικό. Γεννήθηκε βέβαια μέ γαμική σχέση τοῦ ἁγίου Ἰωακείμ μέ τήν ἁγία Ἄννα. Ἀλλά αὐτή, ὡς ἐλεύθερη προσωπικότητα, δέν δέχθηκε κανέναν ἀρνητικό λογισμό,σέ ὅλη της τήν ζωή.
Ἡ Κυρία Θεοτόκος κατά τήν γέννηση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πρέμεινε παρθένος. Δέν ὑπέστη φθορά, οὔτε ἀπό ἔξω, ἀφοῦ δέν γνώρισε ἀνδρική συνάφεια, οὔτε ἀπό μέσα, κατά τόν τοκετό τοῦ Υἱοῦ της.
Καί τρίτον, ἡ Κυρία Θεοτόκος παρέμεινε ἰσοβίως παρθένος, καί μετά τήν γέννηση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, τοῦ Θεανθρώπου.
Γιά κάθε “παρθενία” της ἡ Κυρία Θεοτόκος ἔχει καί ἕνα ἀστέρι, στό μαφόριό της. Ἕνα στήν κεφαλή καί ἀπό ἕνα στούς δύο ὤμους. Ὑπάχουν περιπτώσεις κατά τίς ὁποῖες στήν πλευρά πού κρατάει τόν Χριστό δέν ἔχει ἀστέρι, διότι ἀστέρι εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, κατά τήν γέννηση τοῦ ὁποίου ἡ Κυρία Θεοτόκος δέν ἀπόλεσε τήν παρθενία της.
Γιά κάθε ὅμως “παρθενία”της ὑπάρχει καί σωρεία αἱρέσεων. Γιά τόν λόγο αὐτόν καί χρειάζεται προσοχή στό τί ἀκριβῶς πιστεύουμε γιά τήν Παναγία.
Ἤμουν ἀρχάριος μοναχός καί σέ στάση ἀστικοῦ στήν Συμβασιλεύουσα. Ἦρθε ἕνας τριαντάχρονος περίπου ἄντρας καί ἄρχισε νά μέ μιλάει μέ μία ἀσυνήθιστη ἀλλά παράξενη συμπάθεια. Ἔλεγε γιά πνευματικά, ἔλεγε γιά ἐμᾶς τούς ἁγιορεῖτες. Ἀλλά κάτι δέν ταίριαζε στά λόγια του. -Δέν μοῦ λές, ποιά εἶναι ἡ γνώμη σου γιά τήν Παναγία;τοῦ λέω ξαφνικά. -Ποιά ἐννοεῖς; Ἀπαντάει. Τήν Μαρία τῆς Ναζαρέτ; Αὐτό ἦταν. Τό σπυρί ἔσπασε. Τό δηλητήριο χύθηκε. Ἄκου τί εἶπε, καί μάλιστα σέ ἁγιορείτη. Ποιός εἶδε τόν Θεό καί δέν φοβήθηκε. Ἄστραψα καί βρόντησα, γιά τόν βρωμιάρη.
Ἡ ἄποψή του γιά τήν Κυρία Θοτόκο ἀποκάλυψε ὅτι ἦταν βλάσφημος, καί μάλιστα γιά τό ὡραιότερο καί ἱερότερο πρόσωπο γιά ἕναν ὀρθόδοξο, καί μάλιστα μοναχό, καί μάλιστα ἁγιορείτη. Ὑπάρχουν μεγάλες πλάνες σέ σχέση μέ τά ὀρθόδοξα δόγματα, τά δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου, μίας καί μοναδικῆς Ἐκκλησίας μας.
Αὐτές εἶναι μερικές σκέψεις γιατί πλησιάζει τό Πάσχα τοῦ Καλοκαιριοῦ. Τό Πάσχα τῆς Κυρίας Θεοτόκου.
Ἡ νηστεία τοῦ Δεκαπενταυγούστου δέν καθιερώθηκε ἀπό οἰκουμενική οὔτε κάποια ἄλλη σύνοδο. Ἡ νηστεία αὐτή ἀρχίζει περίπου τόν Δέκατο αἰώνα. Καί καθιερώθηκε αὐθόρμητα. Ἀπό τήν ἀμέριστη καί ἀμέτρητη ἀγάπη τοῦ ὀρθόδοξου λαοῦ, τοῦ κάθε πιστοῦ, πρός τήν Κυρία Θεοτόκο. Καί εἶναι νηστεία ἀλάδωτη. Νηστεία αὐστηρή ἀλλά καί εὔκολη, ἀφοῦ ὑπάρχουν κάθε εἴδους φροῦτα καί λαχανικά, πού μποροῦν νά μᾶς βοηθήσουν.
Ὑπάρχει ὅμως καί ἡ βαθειά ἀγάπη τοῦ λαοῦ, τοῦ κάθε πιστοῦ, στό ὑπέρκαλλο πρόσωπο, στήν Κυρία Θεοτόκο.
Γιά ἐμᾶς τούς φτωχούς καί ταπεινούς Προδρομῖτες, τούς τυφλοπόντικες στά κάθυγρα σπήλαια καί τά κρύα κελλιά τοῦ Προδρόμου, ἡ Κυρία Θεοτόκος εἶναι καί κάτι ἄλλο. Ἔδειξε ἰδιαίτερη εὔνοια στούς δύο βασικούς κτίτορές μας. Στόν δημιουργό τῆς Σκήτης καί τόν ἱδρυτή τοῦ Κοινοβίου μας. Στόν πρῶτο, τόν δημιουργό τῆς Σκήτης, τόν Ἅγιο Γρηγόριο, στέλνει τόν Ἅγιο ἀπόστολο Ἰωάννη τόν Θεολόγο καί τοῦ ὑπόσχεται ὅτι θά εἶναι φύλακας καί προστάτης τοῦ ἴδιου ἀλλά καί τῆς συνοδίας του, δηλαδή καί γιά ἐμᾶς, τούς ἔσχατους συνοδούς του, βοηθός καί στήν παροῦσα ἀλλά καί στήν μέλλουσα ζωή.
Στόν δεύτερο κτίτορά μας, βλέπουμε ὅτι ἡ Κυρία Θεοτόκος κυριεύει θανάτου καί φθορᾶς. Ὁ ἅγιος Διονύσιος, πού δημιούργσε τό κοινόβιό μας καί μεγάλωσε τόν ναό τοῦ Προδρόμου, ἔζησε ἕνα τεράστιο καί συγκλονιστικό θαῦμα. Ὁ ἅγιος ζήτησε παράταση τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, ἄν καί εἶχε φτάσει ἡ ὥρα τῆς ἐκδημίας του. Καί ἡ Κυρία Θεοτόκος τοῦ παρέσχε δεκαπενθήμερη παράταση.
Νά πᾶμε καί στόν ἄλλο ἅγιό μας, τόν ὅσιο Θεοφάνη; Ὁ ἅγιος τῆς ἔκτισε ναό γιά τήν Κοίμησή της. Βρήκαμε τό περίγραμμα τοῦ ναοῦ αὐτοῦ, πού εἶχε προστάτη τήν Παναγία τήν Σκητιώτισσα. Στό μοναστηράκι αὐτό ἀνήκει καί τό χειρόγραφο μέ τόν βίο τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ Νέου, πού τά γυρίσματα τῶν καιρῶν καί οἱ περιστάσεις τό ἔφεραν στό Ἅγιο Ὄρος, στό μοναστήρι τοῦ Φιλοθέου, ὅπου ἡγουμένευσε καί ὁ Ἅγιος κοινοβιάρχης καί νέος κτίτοράς μας, ὁ Ὅσιος Διονύσιος.
Ἦταν ἕνα καλογεράκι καί κάποια νύχτα βρέθηκε ἀπέναντι ἀπό μία νεαρή μορφή, πάγκαλλης κόρης, σέ ἁγιορείτικο τριμόρφι. Καί ἐνῶ ἔκαμνε τήν φτωχική του προσευχή, ἡ Κόρη ἐκείνη ἔφυγε ἀπό τήν ζωγραφιά τοῦ τοίχου καί στάθηκε δίπλα του. Καί περπάτησαν. Καί ἔγινε κάτι ἀπίστευτο. Καί τήν ρώτησε -Πῶς εἶναι τό ὄνομά Σας, Κυρία μου; Καί ἐκείνη τόν εἶπε: Πασίχαρις.
Πασίχαρις. Πᾶσα χάρις καί πᾶσα ἡ χάρις ἐκ Σοῦ, Κόρη Πασίχαρη. Καί ἡ πᾶσα Χάρις, καί ὁ χορηγός πάσης χάριτος ἐκ Σοῦ, Κόρη Πασίχαρις.
Τί δῶρο, Παναγία μου; Πῶς νά κρύψεις τέτοιο δῶρο, Παναγία μου; Ἐσύ ἡ πλούσια, καί ἐγώ φτωχοπαίδι Σου. Ἐσύ βασίλισσα καί ἐγώ ἱκέτης καί οἰκέτης σου. Ἐν Σοί πᾶς ὁ πλοῦτος τῆς δόξης, καί ἐγώ ζητιάνος γιά ἕνα ψίχουλο χάριτος. Καί παίρνει ὁ γεροΓελάσιος μία μπάλα ἀπό φῶς καί τήν χτυπάει στό κεφάλι μου, καί γίνεται θρούψαλα τό φῶς καί τρελλαίνεται τό καλογεράκι Σου, μαννούλα μου. Καί ὁ Γέροντας μόλις τό ἔμαθε τό φίλησε γλυκά τό καλογεράκι Σου, καί εἶπε: Προχώρα,παιδί μου, πῆρες καλόν βαθμό. Προχώρα, παιδί μου. Ἀνεβαίνεις καί πονᾶς. Κι ἀνεβαίνεις. Καί τρελλαίνεσαι μέσα στό φῶς καί μέσα στήν χαρά. Χαρά, χαρά, καί δάκρυα. Καί πετᾶς, καί πατᾶς στόν ἀέρα καί φεύγεις καί κρύβεσαι. Γιά τήν μοναδική σου ἀγάπη ὁ ἔρωτάς Σου.
Μέ συγχωρεῖτε, ἀδερφοί μου ἀγαπημένοι, ἀλλά ξεχάστηκα.
Σέ λίγες μέρες χορεύουμε στό Πάσχα τοῦ Καλοκαιριοῦ. Ἄγγελοι καί ἄνθρωποι ἕνα, καί ψάλλουμε δοξαστικά θεοτοκία. Τήν Θεοτόκον μεγαλύνωμεν. Ὅλοι μαζί, τήν Θεοτόκο νά μεγαλύνουμε καί νά ὑπερδοξάσουμε.
Καλή Παναγία, ἀδερφοί.