Ο άγιος Γεώργιος σώζει τον οδηγό
Θα θέλαμε να ενημερώσουμε τους φίλους μας γιά ένα χθεσινό συμβάν.
Κάπου το μεσημέρι, επιστρέφοντας από την Βέροια, σταματήσαμε γιά λίγο στο εκκλησάκι του Αη Γιώργη, δίπλα στην γέφυρα του Αλιάκμονα.
Δεν πέρασε πολύ ώρα και βλέπουμε να έρχεται ένα αυτοκίνητο, όπου η γυναίκα ήταν σχεδόν πεσμένη επάνω στον σύζυγό της. Αφού πέρασαν το εκκλησάκι, σταματούν στα δέκα μέτρα, ανοίγει η πόρτα και η γυναίκα αρχίζει να φωνάζει βοήθεια, βοήθεια, έναν γιατρό. Αμέσως τρέχουμε γιά να βοηθήσουμε. Ανοίγουμε την πόρτα του οδηγού, όπου το παλληκάρι ήταν κίτρινο και είχε χαμένες τις αισθήσεις. Τον βοηθήσαμε να ξαπλώσει στην θέση του, παρέχοντας κάποιες ελάχιστες πρώτες βοήθειες. Εν τω μεταξύ ήρθε και ο δικός μας γιατρός, και έδωσε τις πρώτες βοήθειες στον λιποθυμισμένο άντρα. Φυσικά, καλέσαμε το ΕΚΑΒ, που ήρθε αρκετά νωρίς, συνοδευόμενο από περιπολικό. Έγινε η μετακίνηση του πάσχοντος στο ασθενοφόρο και φύγαμε. Η σύζυγος του παιδιού μας γέμισε με ευχές, γιά την ελάχιστη βοήθεια που προσφέραμε.
Το ότι βρέθηκαν τρεις μοναχοί, και μάλιστα ο ένας γιατρός και ο άλλος γνώστης πρώτων βοηθειών, αφού ήταν μέλος ομάδας διάσωσης στην γενέτειρά του στην Γερμανία, θεωρήθηκε μεγάλη ευλογία. Ο ασθενής ένοιωσε ο ίδιος μεγάλη ασφάλεια και η σύζυγός του ξεπέρασε τον φόβο που την είχε κυριεύσει.
Εμείς όμως, που βρεθήκαμε «τυχαία» εκεί, δοξάσαμε τον Θεό και ευχαριστήσαμε τον καβαλάρη Αη Γιώργη, γιατί σε αυτόν αποδίδουμε την σωτηρία του Σταύρου.
Αν και δεν υπάρχει το «Αν» στην Εκκλησία, θα θέλαμε να σχολιάσουμε γιά λίγο το εξής. Το αυτοκίνητο ήρθε και έσβυσε μπροστά στο Εκκλησάκι, και ο οδηγός του έπεσε επάνω στο τιμόνι λιπόθυμος. Τί θα γινόταν αν συνέχιζε να τρέχει; Βρέθηκαν εκεί προσκυνητές τρεις μοναχοί και παρείχαν τις πρώτες, ελάχιστες έστω, βοήθειες. Εκείνη η σύζυγος που φώναζε και δεν εύρισκε ανταπόκριση από τους περαστικούς οδηγούς, πόση πίκρα θα μάζευε;
Ίσως κάποιοι αδελφοί μας να περιμένουν "μεγάλα και συγκλονιστικά" γεγονότα γιά να τα χαρακτηρίσουν θαύματα και μπορεί να μας χαρακτηρίσουν ευκολόπιστους. Δεν πειράζει. Εμείς αρκούμαστε στα λίγα και στα ταπεινά και όλα τα αποδίδουμε στην παντοδύναμη πρόνοια του Κυρίου μας και στην αγάπη των αγίων γιά τους δούλους του. Αυτοί ας περιμένουν τα μεγάλα.
Δόξα τω Θεώ όμως που αυτός τα τακτοποίησε κατά τον καλύτερο τρόπο. Δόξα τω Θεώ και στον μεγαλομάρτυρά του άγιο Γεώργιο, τον οροφύλακά μας.