Πυρετός και ηλεκτρώδια
Στα χρόνια που ήμουν αρχοντάρης στην Σιμωνόπετρα, κυρίως μετά το 1990, σχεδόν δεν υπήρξε ημέρα που να μην ακούσουμε ιστορία σχετική με τον οσιακής μνήμης γέροντα Παΐσιο. Απλοϊκές και χαριτωμένες διηγήσεις, θαυμαστές επενέργειες της προσευχής του, γεγονότα που συγκλονίζουν μόνο να τα διηγείσαι – πού και να τα ζης;!
Ανάμεσα στους προσκυνητές μας, κάποια ημέρα, ήταν και ένας κύριος, αστυνομικός το επάγγελμα, δεν θυμάμαι από πού. Ήθελε και αυτός να καταθέσει τον δικό του θησαυρό από τον όσιο γέροντα.
«Με το που γεννήθηκε ο τελευταίος μας γιός, άρχισε να παρουσιάζει σοβαρό πρόβλημα. Λίγο πυρετό να ανέβαζε, αμέσως τον έπιανε ρίγος και έτρεμε ολόκληρος, σαν το ψάρι. Τον γυρίσαμε σε όλους τους γιατρούς, όσους ακούγαμε ότι μπορεί και να μας βοηθήσουν. Όμως το παιδί χειροτέρευε. Δεν ξέραμε τί να κάνουμε;!
Φιλικό πρόσωπο, νάναι καλά, μας μίλησε γιά τον πάτερ Παΐσιο. Πήγαμε στην Σουρωτή αλλά δεν τον βρήκαμε. Παρακαλέσαμε όμως τις μοναχές, μόλις θα ρθεί από το Άγιο Όρος να μας ειδοποιήσουν.
Πράγματι. Ύστερα από μάλλον σύντομο χρονικό διάστημα, ήρθε ο γέροντας, και αμέσως τρέξαμε κοντά του.
Τι πάθατε, ευλογημένη ψυχή, νά πούμε, ας υποθέσουμε;
Γέροντα, ο γιός μας μόλις ανεβάσει λίγον πυρετό, αμέσως αρχίζει και τρέμει και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Δεν αφήσαμε γιατρό, γιά γιατρό, αλλά δεν βρίσκουν τι συμβαίνει.
Έλα εδώ, ευλογημένε. Απλά είναι τα πράγματα. Πες πως έχεις δύο καλώδια από το ρεύμα. Και τα ενώνεις. Τι θα γίνει;
Βραχυκύκλωμα, πάτερ μου.
Έ, αυτό συμβαίνει και με τον …. –και είπε το όνομα που σκεφτόμασταν να δώσουμε στο παιδί μας. (τώρα δεν το θυμάμαι, αλλά τι σημασία έχει αυτό;) Το παιδί είναι μικρό ακόμα, και το κεφαλάκι του δεν έδεσε καλά κόκαλο. Έ, μόλις ανεβαίνει λίγο ο πυρετός, γίνεται όπως με τα ηλεκτρώδια. Τα νεύρα κολλάνε μεταξύ τους, γι αυτό και τρέμει. Σαν το βραχυκύκλωμα. Μην στενοχωριέσαι, να πούμε, δηλαδή, ας υποθέσουμε. Μόλις δέσει το κόκκαλο, τα νεύρα δεν θα μπορούν να κολούν μεταξύ τους και δεν θα παθαίνει ηλεκτροπληξία, και έσπασε ένα χαριτωμένο χαμόγελο ο γέροντας. Έτσι να τα πεις στους γιατρούς. Εκεί να ψάξουν. Αυτά με είπε ένας αγράμματος γιατρός. Και ξαναχαμογέλασε.
Έφυγα από το μοναστήρι και χαρούμενος και στενοχωρημένος. Τι με είπε ο γέροντας;! Τόσο απλό είναι; Και γιατί οι γιατροί δεν το εύρισκαν;
Έφτασα στο σπίτι μας, στην Θεσσαλονίκη, και σχεδόν αμέσως μίλησα με έναν γιατρό. Και του είπα τα λόγια του γέροντα Παΐσιου. Ο γιατρός απόρησε. Λές, να είναι τόσο απλό; πρόσθεσε.
Την επομένη πήγαμε το παιδί στο ιατρείο. Και εκεί, πράγματι, διαπιστώθηκε ότι αυτό ήταν.
Από στόμα σε στόμα, θορυβήθηκαν όλοι οι γιατροί που είχαμε πάει. Ποιός είναι αυτός ο περίφημος γιατρός, που χωρίς να εξετάσει τον ασθενή, διαπίστωσε την ασθένεια και βρήκε την θεραπεία;! Εγώ δεν τους φανέρωνα τον γέροντα.
Μόνο, συνεννοήθηκα με το μοναστήρι στην Σουρωτή, και κάποια μέρα, τους μάζεψα όλους και τους πήγα στον άγνωστο και αγράμματο» γιατρό, που μας έσωσε.
Ο γερο Παΐσιος είναι ο μεγάλος ευεργέτης μας – να έχουμε την ευχή του.»
……………………………………………..
Η διήγηση του προσκυνητή μας τελείωσε.
Ο άνθρωπος του Θεού, ο γιατρός χωρίς δίπλωμα, ο αγράμματος παπούλης, ο γεροΠαΐσιος φανέρωσε ακόμα ένα χάρισμα, με το οποίο τον προίκισε ο ιατρός ψυχών και σωμάτων, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο αληθινός και μοναδικός Θεός μας.