Η εικόνα έγινε δύο
Από τους πανηγυρισμούς γιά την αγιοκατάταξη της Οσίας Σοφίας της Κλεισούρας, πήρα πολλές εικόνες με την μορφή της – από αυτές που μας μοίρασε ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης. Τελικά ζήτημα να έμεινε μία, και αυτή γιατί κάπου ήταν κρυμένη.
Κάθε φορά που τελείωνε η εξομολόγηση, δίναμε και μία εικόνα.
Έτσι και στην Ελένη δώσαμε μία από αυτές τις εικόνες. Την πήρε πολύ χαρούμενη και την έβαλε στα εικονίσματα, στο προσκυνητάρι, εκεί που καίει και το καντήλι του σπιτιού.
Η πεθερά της, βλέποντας την +Σοφία, χωρίς χρονοτριβή, εξέφρασε την επιθυμία να πάρει την εικόνα, από ευλάβεια στην Οσία. Μα πώς να στην δώσω;! Με την έδωσε ο γέροντας και την έχω ευλογία. Όμως η πεθερά, κάθε φορά που ερχόταν στο σπίτι του γιού της, έριχνε τα μάτια της στο χάρτινο εικόνισμα και το ζητούσε.
Οπότε, μία ημέρα, λέει η Ελένη: Ε, αφού τόσο πολύ την θέλειι, ορίστε, πάρ’την. Πήρε το εικονάκι από την θέση του και το πρόσφερε στην πεθερά της.
Και τότε; Τι έγινε;
Έμεινε μία εικόνα στα χάρια της Ελένης και μία εικόνα στα χέρια της πεθεράς της.
Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού. Αμήν.