Λειτουργικός – χαμένος; – χρόνος
Ειλικρινά, είμαι απογοητευμένος από την λειτουργική ζωή στον «κόσμο», που τώρα βρίσκομαι, ύστερα από τρείς σχεδόν δεκαετίες ζωής στον Άθω.
Όλα βιαστικά, όλα με το ρολόϊ στο χέρι. Και ύστερα τί κάνουμε; Εντάξει, θα φύγουμε από την εκκλησία σε συγκεκριμένη ώρα. Και μετά τί θα κάνουμε; «Έχουμε ραντεβού στην Ελιά γιά καφέ». «Θα πάμε να φάμε με τους κουμπάρους». «Θα βγούμε οικογενειακώς με κάτι φίλους». «Πρέπει να πάμε στην Θεσσαλονίκη, γιατί μας περιμένουν κάτι γνωστοί». Όντως πολύ σοβαρές οι περιπτώσεις, μα πολύ σοβαρές.
Μία ώρα εκκλησιασμός και αυτός όχι κάθε Κυριακή. Και όμως. Άμα
ανοίξει η κουβέντα γιά την Εκκλησία, τί δεν ακούγεται. Μα, καλά. Πάς εκκλησία; Περνάω και ανάβω το κεράκι μου. Να ακούσω τους παπάδες δεν κάθομαι. (Μία φορά «Κύριε, ελέησον».) Και όλα αυτά που λες, πού τα ξέρεις; Δεν ακούς τί γίνεται, με τους παπάδες; Τα λένε στην τηλεόραση. (Τώρα πόσες φορές το «Κύριε, ελέησον»;) Αυτό το χαζοκούτι έχει γίνει παντογνώστης, παντογράφος και πανδώρα …
Ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος κυρός Χριστόδουλος αγωνίστηκε, μαζί με όλα τα άλλα που κατάφερε, να δημιουργήσει και τηλεοπτικό σταθμό, όμως δεν τον άφησε ο συγκεκριμένος κρατικός φορέας. Αλλά εκείνος κατάφερνε και ξεσήκωνε, και θετικά και αρνητικά τον λαό του Θεού. Τώρα όμως, στις ημέρες μας, κινδυνεύει να κλείσει και ο ραδιοφωνικός σταθμός της Εκκλησίας της Ελλάδος. Όταν ήταν διευθυντής ο π. Επιφάνιος Οικονόμου, η ακροαματικότητα είχε εκτιναχτεί στα ύψη.
Από την άλλη πάλι, και οι γνώσεις των ιερέων είναι ελλειπείς. Γιά παράδειγμα, σήμερα ξεπροβοδήσαμε στο αιώνιο ταξίδι έναν κληρικό, και μάλιστα ιεράρχη. Όμως η κηδεία που του έγινε, ήταν κηδεία σε κοσμικό άνδρα. Και το χειρότερο, κανείς δεν αναφέρθηκε στο ότι υπάρχει ειδική Ακολουθία στο Μέγα Ευχολόγιο γιά κληρικούς. Και κάτι ακόμα. Ο συγκεκριμένος νεκρός ήταν και μοναχός, μεγαλόσχημος, και πιθανώς θα άξιζε να διαβαστεί και να ταφεί ως μεγαλόσχημος μοναχός. Αλλά και η Ακολουθία σε κοσμικό άνδρα δεν ήταν πλήρης. Οι Μακαρισμοί δεν ψάλθηκαν.
[Είχα τις προάλλες συζήτηση με παλαιό κληρικό ο οποίος δεν γνώριζε το Μέγα Ευχολόγιο. Το ίδιο είχα ζήσει και ως βιβλιοθηκάριος στην Σιμωνόπετρα, με άλλον κληρικό, και μάλιστα συγγραφέα …]
Τί να πείς;
Όλα αυτά μας λυπούν πολύ. Ο Χριστός να μας λυπηθεί και να μας ελεήσει.
Επίσης, το σκήνωμα του νεκρού δεν ονομάζεται σωρός, αλλά σορός.
Ο μακαριστός πατήρ Παΐσιος έλεγε -να έχουμε την αγία του ευχή- ότι η μεγαλύτερη ελεημοσύνη είναι η προσευχή γιά τους νεκρούς. Πολύ περισσότερο η λειτουργική προσευχή. Τώρα όμως και αυτήν την κουτσουρεύουμε. Τί να πείς;
Ο Θεός να μας ελεήσει