Νυμφίος και ψυχή, γαμπρός και νύφη.
Μερικές φορές σκέφτομαι πως η αρχαία γλώσσα στα ιερά μας κείμενα μας συμφέρει. Αυτά τα «ακαταλαβίστικα» ελληνικά ρίχνουν ένα καμουφλάζ στα νοήματα και αυτό είναι «χρήσιμο».
Αυτές τις σκέψεις τις κάνω εμμελετώντας τις λέξεις πολλών τροπαρίων, στις τρεις πρώτες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, που ψάλλουμε τον «Νυμφίο».
Πώς θα μας φαινόταν αν ο Νυμφίος γινόταν γαμπρός; Και η ψυχή μας ξαφνικά γινόταν νύφη σε αυτόν τον γαμπρό; Παράξενο και όμως αληθινό και πραγματικό.
Νύφη η ψυχή μου και γαμπρός της ο Ιησούς. Ποιό συναίσθημα να καταγράψουμε ως πρώτο;
Στην πρόσφατη μεγαλοσχημία μοναχού στο Μοναστήρι μας, ακούστηκε και πάλι από το στόμα του τελετάρχη, ότι ο Χριστός από τώρα και στο εξής, θα είναι μαζί σου, «συγκοιταζόμενος, συνανιστάμενος, γλυκαίνων και ευφραίνων την σήν καρδίαν». Δηλαδή, από σήμερα και στο εξής, μεγαλόσχημε μοναχέ, ο Χριστός θα κοιμάται και θα ξυπνάει μαζί σου, και θα σου γλυκαίνει την καρδιά. Τώρα τελούμε τους γάμους σου με τον Χριστό.
Να λοιπόν που πράγματι, ο Χριστός είναι ο Νυμφίος στις καρδιές κάποιων ανθρώπων, συνανθρώπων μας, των μεγαλοσχήμων μοναχών.
Και ποιος είναι ο Νυμφίος Χριστός; Ο ωραίος κάλλει. Δηλαδή αυτός που ως προς το κάλλος του προσώπου είναι ωραίος. Δηλαδή αυτός που είναι στην πιο κατάλληλη ηλικία της ομορφιάς.
Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι μία εβδομάδα ερωτικής συνευρέσεως του Νυμφίου Χριστού με την νύμφη ψυχή. Και παστάς, δηλαδή νυφικό κρεββάτι αποτελεί η καρδιά.
Πόση καθαρότητα χρειάζεται γιά να δεχτεί η καρδιά έναν τέτοιο Νυμφίο;! Πόσα αρώματα να ρίξει στα πόδια του, γιά να καθαριστεί η ίδια; Η πόρνη δηλαδή καρδιά; Μυστικές καταστάσεις, πού ζη η ορθόδοξη καρδιά, η καρδούλα του καλογήρου, τέτοιες μέρες;! Μακριά από συναισθηματικά δάκρυα στην Via Dolorosa.
Η ορθόδοξη καρδιά, σύμφωνα με τα λόγια των ιερών υμνογράφων, ζη μία έκσταση δοξολογική.