Περί τον Όσιο Αντώνιο τον Βερροιώτη
Η πρώτη Ιανουαρίου, κάπου το 950, είναι η ημέρα που εκοιμήθη ο ασκητής Αντώνιος, σε παρόχθιο σπήλαιο της νότιας κοίτης του ποταμού Αλιάκμονα, σε ηλικία ογδόντα ή ενενήντα και πλέον ετών. Το σεπτό του όμως λείψανο βρέθηκε αργότερα και, αφού το φόρτωσαν σε κάρο με δύο άζευτα και άγρια δαμάλια, μέσα από τα χωριά του κάμπου, έφτασε στην πατρική μουριά, όπου έσπασε ο ζυγός και ξεπέζεψε ο άγιος. Στις δεκαεπτά Ιανουαρίου, ανήμερα της μνήμης του Μεγάλου Αντωνίου, του Αιγυπτίου. Ο Όσιος Αντώνιος ο νέος είναι ο άγιος στον οποίο με έριξε η μάννα μου, βρέφος μισοπεθαμένο, και με χάρισε την ζωή. Δεν μπορώ να ξέρω αν ήταν καλύτερο να είχα πεθάνει. Φαίνεται ο άγιος λυπήθηκε τον πόνο των γονέων, που είχαν ακόμα έναν γιό, πού πέθανε την ημέρα του βαπτίσματός σου, σε ηλικία δέκα
μόλις μηνών. Το ότι πέθανε σε λίγες ώρες αφού γύρισε νεοφώτιστος από την εκκλησία, με δίνει το δικαίωμα να πιστεύω ότι είναι άγιο βρέφος. Και γιά τον λόγο αυτόν ζητάω την βοήθεια και τις προσευχές του, όταν έχω πνευματικές κυρίως δυσκολίες. Την ημέρα της βαπτίσεώς της πέθανε και η μεγαλύτερη αδελφή μας Ειρήνη, δίδυμη με την Ελευθερία, σε ηλικία μόλις σαράντα ημερών. Τα δύο αυτά βρέφη τα έχω σαν αγίους μου, αφού έφυγαν μόλις που βαπτίστηκαν, και προσεύχομαι σέ αυτά. Ο άγιος Αντώνιος λοιπόν μέ χάρισε την ζωή. Και ευχαριστώ τον σεπτό μας ποιμενάρχη που το 2007 στον ίδιο ναό του πολιούχου μας μέ χάρισε την είσοδο στην ιερωσύνη, χειροτονώντας με διάκονο. Το 1982 την ίδια ημέρα ο Γέροντάς μου πατήρ Αιμιλιανός με είχε χαρίσει το πρώτο μοναχικό σχήμα. Δόξα τω Θεώ. Τον βίο του Οσίου τον είχαμε μάθει από τις μανιές μας και από την μάννα μας σαν παραμύθι. Δεν ήταν παραμύθι, είναι γεγονότα, αλλά μας παρηγορούσε σε πολλά πράγματα. Με συγκινούσε ιδιαίτερα η διήγηση της περιοδείας του Αγίου στα καμποχώρια μας. Όταν μεγάλωσα, και υποτίθεται πως σπουδάσαμε, πολλά ερωτήματα με γεννάει αυτή η ιστορία. Φυσικά, εξ αρχής καταθέτω ότι τα γεγονότα της περιοδείας αυτής τα θεωρώ πέρα γιά πέρα αληθινά, χωρίς καμία αμφισβήτηση, και δεν με ενδιαφέρει καθόλου τί λένε ή τί έγραψαν κάποιοι που νομίζουν ότι ξέρουν γράμματα. Δικαίωμά τους. Εμείς αντρωθήκαμε με την ιερά παράδοση και τους βίους των αγίων, προσπαθούμε να βιώσουμε την πίστη, αγωνιζόμαστε όσο μπορούμε, και καθόλου δεν αμφιβάλλουμε. Ο μακαρίτης ο Σωτήρης ο Κίσσας έλεγε ότι ήδη από τον 14ο αιώνα απαντάται η παράδοση αυτή, τό «τρουΐρζμα τ’ ΑγιαΑντώνη» όπως λένε στα καμποχώρια μας. Ο Άγιος εκοιμήθη κατά τα μέσα του 10ου αιώνος. Εμείς πιστεύουμε πως η ιστορία αυτή είναι το συμπλήρωμα στον βίο, στο σημείο που έφυγε το σκήνωμα από το σπήλαιο μέχρι που έφτασε στην Καμαριώτισσα. Συνεπώς τα ονόματα που μας παραδίδει η ιστορία αυτή γιά τα χωριά του κάμπου είναι τόσο παλαιά. Δυστυχώς, δεν έχουμε άλλα στοιχεία, αρχαιολογικά ας πούμε, από τα χωριά μας γιά να τα πιστοποιήσουμε. Έχω όμως ένα Φορολογικό Κατάστιχο της Οθωμανικής περιόδου –ίσως το πρώτο της περιοχής μας – αρχών του 16ου αιώνος, όπου και πάλι υπάρχουν τα ονόματα της διηγήσεως του Αγίου μας. Δυστυχώς, η πόλις μας δεν ευμοίρισε να έχει φερέγγυο ιστορικό επιστήμονα, γιά να μελετήσει σε βάθος θέματα της ιστορίας της πόλης μας κατά την περίοδο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και έτσι πολλά θέματα περιμένουν και παραμένουν σκοτεινά. Ο μακαρίτης ο Παπαζώτος είχε γράψει σε άρθρο του γιά την Σκήτη αρκετά και με επιστημονική σιγουριά γιά τον Όσιο Αντώνιο. Επίσης ο σεβασμιώτατος ποιμενάρχης μας μάς έδωσε τα αρχαία κείμενα του Βίου του αγίου, ασχολίαστα όμως. Από ετών ασχολούμενος και τιμώντας τον σωτήρα και προστάτη μου, έχω μαζέψει αρκετά στοιχεία. Καί έλαβα την ευλογία του δεσπότη μας, ώστε να αξιωθούμε να δώσουμε όσα η χάρις του Αγίου μας επιτρέπει να γνωρίσουμε και να γνωστοποιήσουμε γιά αυτόν. Αλλά αυτό θέλει χρόνο, που μας λείπει. Η όποια όμως έλειψη επιστημονικών μελετών δεν μπορεί να μας αποτρέψει να περνούμε από το κουβούκλιο, όπως όλη η Βέργια, αλλά και ο καθένας που θέλει, και να βάζουμε μία μετάνοια στα μάρμαρα όπου η μάννα μέ απώθεσε βρέφος μισοπεθαμένο. Μάλιστα μία ημέρα την πήγαμε στον Άγιο και την βάλαμε να μας διηγηθεί ακριβώς και να μας υποδείξει, ενώ την μαγνητοσκοπούσαμε, ακριβώς πώς έγινε και πού άφησε τον γιό της. Και τώρα η ευλογία του αγίου και η ευχή της μας συντροφεύουν εδώ, στα παρακοίτεια σπήλαια της Σκήτης του Προδρόμου. Ταις του Οσίου Αντωνίου του Νέου πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησε και εμάς. Αμήν