Όνειρο του Φαραώ και, Ελλάδα σήμερα
Οι μέρες που περνάει η πατρίδα με θύμησαν το όνειρο του Φαρώ.
Είδε, που λέτε, την μία νύχτα πως είχε εφτά παχιές αγελάδες και την επόμενη εφτά αδύνατες, και κάτι στάχυα. Αναστατώθηκε και έψαχνε κάποιον να τα ερμηνεύσει. Βρήκε τότε τον πάγκαλο Ιωσήφ, που τον είχε κλεισμένο στην φυλακή. Η φαραώνα τον λιμπίζονταν και επειδή την αντιστάθηκε, τον κατηγόρησε ότι την κυνηγούσε. Τότε ο Ιωσήφ, με πνεύμα Θεού, ερμήνευσε το όνειρο. Και ο Φαραώ έκανε υπακοή στις συμβουλές του Φαραώ. Και πάει λέγοντας.
Τώρα ας έρθουμε στα δικά μας.
Εμείς δεν βρήκαμε, σαν λαός δηλαδή, ονειροκρίτη. Και όταν κάποιος Γερο Παΐσιος μιλούσε, ποιός τόν άκουγε;
Πραγματικά, η τελευταία σχεδόν πενηνταετία, σαρανταπέντε γιά την ακρίβεια, έχει, κατά περιόδους, πολλά κοινά σημεία, ή αν θέλετε, επαναλαμβανόμενα μοτίβα.
Παλιότερα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής βρήκε τον άλλο Κωνσταντίνο στα μπουζούκια, γιά την Μαρινέλλα, αν κάνω λάθος διορθώστε το, και τον άστραψε ένα χαστούκι τόσο δυνατό που τα αστεράκια ακόμα μπορεί να μην έσβυσαν.
Στην στρατιωτική χούντα, η Δέσποινα χώρισε τον χωροφύλακα, γιά να πάρει τον Γιώργο. Η Δέσποινα και ο Γιώργος χόρευαν τσάμικα.
Στην περίοδο Αντρέα Παπανδρέου –δεν θέλω να πώ πάλι: «στην χούντα» Αντρέα Παπανδρέου – η Δήμητρα παράτησε τις άλλες «δραστηριότητές» της, χώρισε τον Αντρέα από την Μάργκαρετ και τον παντρεύτηκε. Ο Αντρέας και ο Άκης, σε κακή απομίμηση και ο Γιωργάκης, γιός της Μάργκαρετ και του Αντρέα, χορεύουν ζεϊμπεκιές. Με την Μιμή γύριζαν και στα μπουζούκια.
Δεν σχολιάζω τα πρόσωπα. Συγκρίνω σημιολογικά τις εποχές.
Και τώρα πάμε γιά τον Αλέξη. Όνομα χιλιοτραγουδισμένο σε κοριτσίστικα τραγούγια γιά κάποιον γόη Αλέξη, που κρύβεται πίσω από τις λέξεις.
Όμως ακόμα ο Αλέξης δεν άρχισε να χορεύει, ή έστω, οι δημοσιογράφοι δεν τον φωτογράφησαν να χορεύει. Αυτός έχει τις μηχανές.
Και, εδώ και λίγες ημέρες, μας προέκυψαν άλλα, πιο σοβαρές καταστάσεις.
Κομμαστικά στελέχη, και δή βουλευτές, δηλαδή ψηφισμένοι από κάποιους Έλληνες γιά να τους εκπροσωπούν, άρχισαν δημόσια να μιλούν την γλώσσα που χρησιμοποιούν στην καθημερινότητά τους.
Είχα διαβάσει μία γλωσσολογική μελέτη, που έλεγε ότι οι έλληνες χρησιμοποιούν βωμολοχικές εκφράσεις, χωρίς όμως ηθικό περιεχόμενο. Έλα όμως που τώρα οι βουλευτές αλλάζουν αυτήν την επιστημονική θεωρία;! Τώρα τι γίνεται;
Δεν αναφερόμαστε στην άλλη δημοφιλή και λαοφιλέστατη λέξη με τα τρία άλφα και τα τρία συνεχόμενα φωνήεντα σε αντίστροφη σειρά. Στην χρήση εκείνης δεν υπάρχει κανένας φραγμός, σε κανέναν. Βρέφη και μωρά που μόλις άρχισαν να αρθρώνουν, από τις πρώτες λέξεις τους είναι και αυτή. Παιδάκια, αγόρια και κορίτσια, έφηβοι και έφηβες, νέοι άντρες και νέες γυναίκες, μεσήλικες και των δύο φίλω, ηλικιωμένοι και υπερήλικες. Όλοι, σε ρυθμούς ασυγκράτητους.
Πού πάμε;
Πολύ λυπάμαι γιά την κατάντια μας. Όχι τόσο γιά την χρήση των λέξεων, όσο γιά το ότι το λεξιλόγιο στους περισσότερους και τις περισσότερες σταματάει σε αυτές τις προσφιλείς τους λέξεις. Μιλάς με κάποιον, και, σαν συμπλήρωμα κάθε λέξης του, προσθέτει και αυτήν.
Λεξιπενία και λεξιλαγνεία, θα έλεγαν πιθανώς οι επιστήμονες. ΚΑΤΑΝΤΙΑ, επιτρέψτε μας να πούμε. Φτώχια πνευματική αβάσταχτη. Δυστυχώς.
Έφτασε, δημόσια, και ο κάποτε πρώτος άνδρας της χώρας να μιλάει γιά τις εφηβικές πνευματικές του αναζητήσεις στα πορνεία. Μπράβο παράδειγμα γιά την νεότητα, από άρχοντα του λαού. Αίσχος. Και αν τα έκανες, κύριε πρόεδρε, τι τα λες;γιά να μας μορφώσεις με τα κατορθώματά σου;! Ντροπή σου, και πάλι ντροπή σου. Φθείρεις εκεί που έπρεπε να χτίζεις; Προσβάλεις την μνήμη της μακαρίτισσας της συζύγου σου. Αιδώς. Χάθηκε και αυτή.
Πάντως, αν στην δικαιοσύνη ή στους δασκάλους κάθε βαθμίδας έμεινε λίγη αιδώς, τότε αυτοί – κυρίως- οι δικαστές έχουν τον λόγο. Δεν μπορεί κάποιοι ανεγκέφαλοι, που κατέβασαν το κρανιακό τους περιεχόμενο κάτω από τον ζωστήρα, να καταρρακώνουν έναν ολόκληρο λαό.
Ο Θεός να βάλει το χέρι του. Γλιστράμε στην άαααβυσσο, και από εκεί δεν υπάρχει γυρισμός, Αλλοίμονο!!!! ….