ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ

ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Ήχ. Β’.
Μνήμη δικαίου μετ’εγκωμίων. Σοί δε αρκέσει η μαρτυρία του Κυρίου, Πρόδρομε. Ανεδείχθης γαρ όντως και προφητών σεβασμιώτερος, ότι και εν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τον κηρυττόμενον. Όθεν της αληθείας υπεραθλήσας, χαίρων, ευηγγελίσω και τοις εν Άδη Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου και παρέχοντα ημίν το μέγα έλεος.

ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΩΣ ΑΡΧΗΓΕΤΗ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ
Ήχος Γ᾿. Θείας πίστεως
Χαίροις όρχαμε των μοναζόντων, θείε Πρόδρομε, όρχον οσίων Τρεισκαιδεκάριθμον παραλαβών και προς Κύριον μεταβιβάζων δεήσεις εκάστοτε, ποδαγωγών μοναστών τα συστήματα. Περιφύλαττε την μάνδραν σου ταύτην πάντοτε εξ εναντίων δεινών επιθέσεων.

ΤΩΝ ΤΡΙΣΚΑΙΔΕΚΑ ΑΓΙΩΝ
Ήχ. Γ᾿. Θείας πίστεως
Κλήμη πάντιμε συν Αντωνίω, Αθανάσιε συν Γρηγορίω, Θεοδοσίων η Δυάς, Μακάριε, Θεόφανες και Νικάνωρ, Θεωνά, τρισόλβιε, και Κοσμά ισαπόστολε, Πάτερ Αθανάσιε, και σοφέ Διονύσιε, τον μέγαν Ιωάννην κυκλώσατε την μάνδραν ταύτην φυλάττοντες άτρωτον.

ΟΣΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΑΡΧΟΥ & ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ
& ΚΤΗΤΟΡΟΣ ΤΗΣ Ι.ΜΟΝΗΣ
Ήχ. Α’. Της ερήμου πολίτης
Εξελθών εκ του Άθω, Διονύσιε όσιε, ήλθες εν Βεροία και έυρες Ιωάννου το σέμνωμα, ιδρύσας δε κοινόβιον μονήν ναόν καθαγιάσας προς αυτόν μοναζόντων ανεδείχθης καθηγητής· και ποιμήν αξιάγαστε. Δόξα τω σε καλέσαντι Χριστώ· Δόξα τω σε αναδείξαντι· Δόξα τω δωρισαμένω Σε ημίν πατέρα και διδάσκαλον.

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΛΗΜΕΝΤΟς, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ (860-916)
Ήχ. Δ᾿. Ταχύ προκατάλαβε
Τοις λόγοις ωδήγησας έθνη προς πίστιν Θεού τοις έργοις ανύψωσας σαυτόν παμμάκαρ ζωήν προς θείαν και άλυπον, δόγμασιν αληθείας καταλάμψας τω κόσμω, θαύματα αενάως ενεργών τοις αιτούσι. Διό τη θεία κάρα σου, Κλήμη, προσφεύγομεν.

ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ
Ήχ. Δ᾿.
Την πάντιμον κάραν σου αγαλλιώντες, ιδού, κυκλούντες τιμώμέν σε, Κλήμη, θεράπον Χριστού ως βρύσιν αέναον χάριτος ουρανίου και θαυμάτων, θεόφρον, όθεν δοξολογούμεν, ιεράρχα, τον δόντα ομολογίας το στέφος, κλεινέ ισαπόστολε.

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ
Ήχος Γ᾿. Θείας πίστεως
Τον ομώνυμον του Αντωνίου και ομότροπον αναδειχθέντα;, τον εν εσχάτοις τοις χρόνοις ως άδυτον, αναφανέντα αστέρα τοις θαύμασιν, ευσεβοφρόνως τιμήσωμεν λέγοντες· πάτερ όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ (1296-1359)
Ήχ. Δ᾿.
Σπηλαίοις ως άσαρκος ενδιαιτώμενος, φωτός οικητήριον και μοναστών φωτιστής εδείχθης Γρηγόριε. Φεύγων όθεν εκ Σκήτης θαυμαστώς ανεδείχθης θείος Θεσσαλονίκης ιεράρχης, τρισμάκαρ. Πρέσβευε ουν, θεόπτα, υπέρ των τιμώντων Σε.

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΣΥΝ ΜΑΚΑΡΙΩ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ (14ος αι.)
Ήχ. Α᾿. Της ερήμου πολίτης
Αυταδέλφου τον βίον μιμησάμενοι, όσιε, συν τω Μακαρίω ενθάδε, θεοφόρε, διέπρεψας. Αφήκας δε ημίν ως θησαυρόν των θείων σου λειψάνων την σορόν. Όθεν νυν και του Προδρόμου ως φοιτηταί, συμφώνως Σοι κραυγάζομεν: Χαίροις των μοναζόντων χαρμονή, χαίροις οσίων καύχημα, χαίροις δόσις οσία προς ημάς, πάτερ Θεοδόσιε.

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΤΟΡΝΟΒΩ (14ος αι.)
Ήχος Γ᾿. Θείας πίστεως
Δόσις πάντιμος του Γρηγορίου, γόνος άξιος πατρός οσίου, Κελιφαρόβου θαυμαστόν Τορνόβου εγκαλλώπισμα, πάτερ Θεοδόσιε, ησυχίας το καύχημα, πρέσβευε, τρισόλβιε, προς Χριστόν ίνα εύρωμεν την χάριν νηπτικώς σοι βοώντες, πάτερ, ενίσχυε τα τέκνα σου.

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΤΕΩΡΙΤΟΥ (γεν. 1305)
Ήχος Γ᾿. Θείας πίστεως
Στύλος άσειστος και στερρόν τείχος και προπύργιον γενού και σκέπη των μαθητών σου, σοφέ Αθανάσιε, των πρεσβειών σου σκεπάζων ταις πτέρυξι τους σε τιμώντας μιμήσει των τρόπων σου, Πάτερ όσιε, Χριστόν τον Θεόν δοξάζοντας και ανυμνούντας εκ πόθου την θείαν μνήμην σου.

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ, ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΝΑΟΥΣΗΣ (16ος  αι.)
Ήχος Γ᾿. Θείας πίστεως
Μέγας ήλιος εξανατείλας, εκ του Άθωνος, όσιε πάτερ, την των δαιμόνων διώκεις σκοτόμαιναν, και μοναστών οδηγός εχρημάτισας Μονάς συστήσας Βερροίας εν όρεσι, ω Θεόφανες, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΥ & ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ (+1779)
Ήχος Γ᾿. Θείας πίστεως
Θείας πίστεως διδασκαλία κατεκόσμησας την Εκκλησίαν, ζηλωτής των αποστόλων γενόμενος. Εν Πιερἰοις τον λόγον διέσπειρας, ευαγγελίου Κοσμά ισαπόστολε΄ Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΙΟΥ
Ήχος Γ᾿. Θείας πίστεως
Ως διδάσκαλον της ευσεβείας, Αθανάσιε, καύχημα Πάρου, πανηγυρίζομεν σεπτώς την μνήμην σου, θεοφόρε, και παρακαλούμεν Σε ως την νήψεως έσοπτρον· πρέσβευε, πανόσιε, προς Χριστόν ίνα εύρωμεν την χάριν του δοξάζειν τον Κύριον εν τη Μονή ημών της Σκήτεως, όσιε.