Τουριστικά και Παρατουριστικά

Τουριστικά και παρατουριστικά

Στην πρόσφατη συνάντηση παραγόντων γιά τον τουρισμό, πήγα αυτόκλητος. Τελευταία όμως στιγμή έλαβα την εντολή να εκπροσωπήσω και την Μητρόπολή μας, και αυτό ήταν ιδιαίτερη τιμή γιά εμένα.

Κάποιες σκέψεις που εκφράσαμε, είδαν το φως της δημοσιότητας στον τοπικό Τύπο, αλλά και στο φαίιςμπούκ. Θα ήθελα όμως να δημοσιοποιήσω και κάποιες ακόμα, που εκφράσαμε.

. Από επίσημα στόματα ακούστηκε ότι η Βέροια δεν έχει θάλασσα. Τί να υποθέσουμε; Ότι οι άρχοντές μας δεν ξέρουν Γεωγραφία; Αυτή είναι μία πρώτη σκέψη. Παλαιότερα, οι τοπικοί άρχοντες ήταν οι κατέχοντες πλούτο. Στην Εκκλησία όμως, μέχρι πολύ τελευταία, γιά να χειροτονηθεί κάποιος ιερέας, έπρεπε να τον προτείνει η ενορία. Και όταν αυτοπροτείνονταν, έπρεπε οπωσδήποτε να τον αποδεχτεί το χωριό με ψηφοφορία.

Στην περίπτωση των κοσμικών αρχόντων, σήμερα, αυτοπροτείνονται, είναι όμως τραγικό δυστύχημα ότι προτείνονται από τα λεγόμενα κόμματα. Και κόμμα, σημαίνει κομμάτιασμα. Δεν προτείνονται δηλαδή γιά να εκφράσουν το θέλω τους και το θέλω του τόπου, αλλά προέχει το θέλω του κόμματος και η κοματική πειθαρχία. Τραγικό!

Λέγαμε όμως ότι οι άρχοντές μας εκφράστηκαν δημόσια και είπαν ότι η Ημαθία δεν έχει θάλασσα. Αυτό σημαίνει ότι δεν ξέρουν ότι οι Μακεδονομάχοι του Παύλου Μελά, και οι άλλοι οπλαρχηγοί μπήκαν στην Λίμνη των Γεννιτσών. Αυτό σημαίνει ότι δεν ξέρουν την ιστορία του Μακεδονικού Αγώνα. Αυτό σημαίνει ότι δεν ανδρώθηκαν με τα Μυστικά του Βάλτου και την Πηνελόπη Δέλτα. Αυτό μπορεί να σημαίνει και χίλια δυό άλλα πράγματα.

Και σε πείσμα των αγνοούντων την ιστορία του τόπου μας, λέμε ότι η Βέροια ΈΧΕΙ θάλασσα. Habemus marrem …

Από εκείνο το σημείο, στο σημερινό ΚΛΕΙΔΙ Ημαθίας, περνούσαν και τα καράβια γιά τον Αλιάκμονα, που ήταν πλωτός. Αλλά αυτό, μπορούμε να πούμε, είναι λεπτομέρεια γιά τους πολιτικούς μας, αφού εμείς τουλάχιστο το ξέρουμε από τον Βίο του Οσίου Θεοδοσίου του εν Τορνόβῳ, που πέρασε από το Μοναστήρι μας. Αλλά να αγνοούν οι άρχοντες του τόπου το σημαντικότερο κεφάλαιο γιά την Κεντρική Μακεδονία μας, δηλαδή τον ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ, το θεωρούμε σχεδόν προδοσία.

Βέβαια, δικαιολογείται ο εκπρόσωπος της Χαλκιδικής να προβάλει την δική του θάλασσα και να «αγνοεί» την δική μας θάλασσα. Αλλά ο αντιπεριφεριάρχης Ημαθίας και ο Υπεύθυνος Τουρισμού του πάλαι ποτέ Νομού μας, να αγνοούν ή να αγνόησαν, λόγῳ «συγκυριών», την Γεωγραφία και την Ιστορία του τόπου που εκπροσωπούν το θεωρούμε τουλάχιστο εγκληματικό.

.Στην πιο παλαιά εποχή, άρχοντες ήταν οι άριστοι. Άριστοι και στον πλούτο, αλλά και στο ήθος και στην παιδεία, και στην αρετή-πιο σπάνια αυτό το τελευταίο.

.Είπαμε και γιά το θέμα των Ρωσσικών, που θαέπρεπε να γνωρίζουν αυτοί που ενδιαφέρονται γιά τουρισμό με τους Ρώσσους. Και οι ίδιοι καλό είναι να τα μιλούν, αλλά να δημιουργήσουν συνθήκες γιά νέους ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν.

Εμείς αναφέραμε τις γλώσσες, γενικότερα, και ο κύριος Μούρνος την χρήση των ηλεκτρονικών μέσων.

Παλαιότερα, με τον τότε Νομάρχη Χαλκιδικής κύριο Βασιλάκη, μας είχαν επισκεφθεί στο Όρος και ο τότε Νομάρχης Ημαθίας. Και μπροστά στον Νομάρχη Χαλκιδικής ο δικός μας υποσχέθηκε να μας εξυπηρετήσει σε ό, τι ζητήσουμε. Ήταν η εποχή που «περνούσαν» οι γνωριμίες. Και εμείς καλή τῃ πίστει, στείλαμε ένα νέο παιδί γιά να το βοηθήσει ο κύριος Νομάρχης.

Όμως οι απαιτήσεις που πρόβαλε ο άρχοντας ήταν πολλές, και, επιπλέον, χρήση υπολογιστή και ξένες γλώσσες. Φυσικά μας απέρριψε. Και ο νεαρός, όλο παράπονο, αφού ήταν άνεργος, λέει: Γιατί; Αυτός που αυτα ζητάει τα κατέχει ο ίδιος;

Ξανασκέφτηκα την περίπτωση, ύστερα από την προχθεσινή συνάντηση.

Τώρα, που η αξιολόγηση ήρθε σε πρώτο πλάνο γιά όλους, μήπως θα έπρεπε να κριθούν πρώτα οι ίδιοι οι άρχοντες; Δεν το λέω σαν πρόταση. Το προβάλλω σαν απαίτηση των νέων παιδιών, που σκίζονται και καταξοδεύονται και μένουν άνεργοι.

Άκουσα πως οι βουλευτές μας, ή έστω κάποιοι από αυτούς, πάνε φροντιστήριο, γιά να μάθουν … αγγλικά. Και άλλοι γιά να φρεσκάρουν και να αναβαθμίσουν τις γλώσσες που ξέρουν.

Θεωρούμε απολύτως απαραίτητο, στις επόμενες εκλογές, οι υποψήφιοι να προβάλλουν, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, τις γνώσεις τους, πέρα από το επικοινωνιακό, σε τρία πράγματα. ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ. 1.Ξένη Γλώσσα. Εκτός φυσικά τα βλαχικά, κρητικά, κυπριακά, ποντιακά, ντόπικα, και οποιαδήποτε άλλη διάλεκτό μας.

2. Χρήση Η/Υ =Ηλεκτρονικού υπολογιστή, του λεγόμενου και κομπιούτερ. Κάποιοι τον λένε κουμπιούτερ.

3. Κινητού Τηλεφώνου. Όχι απλά να δέχονται κλήσεις, αλλά να ξέρουν και την διαχείρηση των μηνυμάτων, δηλαδή να δέχονται, και, κυρίως, να στέλνουν μηνύματα.

4. Θα ήθελα να προσθέσω και ένα τέταρτο. Ποιό; Την Ορθογραφία. Αλλά επειδή προβλέπεται πως θα μπει η θάλασσα στον «Νομό» και θα μας πνίξει, το αφήνω.

5. Όμως θεωρώ πάρα πολύ απαραίτητο, ο καθένας από τους υποψήφιος να γράψει φανερά, όχι από το σπίτι του κ με τον κηδεμόνα του, να γράψει μία έκθεση έστω και με ελεύθερο θέμα.

6. Δεν θέλω να αναφερθώ σε πανεπιστημιακούς τίτλους, μεταπτυχιακά και διδακτορικά. Γιατί παλαιότερα ήταν μεγαλύετρες οι απαιτήσεις, ενώ τελευταία, πολλοί, ακόμα και εκκλησιαστικοί άνδρες, παραγγέλνουν τους πανεπιστημιακούς τους τίτλους στα ειδικά γραφεία, του Εσωτερικού αλλά ακόμα και του Εξωτερικού, όπως Βουλγαρία, Ρουμανία κλπ.

Δυστυχώς, οι καιροί ού μενετοί. Ο κύριος ομιλιτής προχθές χάρηκε γιά την αναφορά στον Η/Υ. Φαίνεται πως ξέρει την γλώσσα και την χρήση.

Ας ανασκουμπωθούν λοιπόν οι μελλοντικοί υποψήφιοι, γιατί τα παραπάνω μπορεί να μην είναι απλώς λόγια ή «προφητείες» δικές μας, αλλά να είναι απαιτήσεις εκ των ουκ άνευ …

Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω, μας έλεγε το Ευαγγέλιο των ταλάντων, που ακούσαμε την περασμένη Κυριακή. Αλλά η αύξηση και ο πολυπλασιασμός των ταλάντων, και γιά να γυρίσει ο Ήλιος, θέλει δουλειά πολύ. Δεν φτάνε το μπαλκόνι και το χειροκρότημα …

Θα ήθελα να αναφερθώ και σε μία άλλη σκέξη που εκφράσαμε. Κάποιοι, με έμφαση, την περιγέλασαν. Δεν μας πείραξε. Ο καθένας, ό,τι είναι, σκέφτεται, και, ό,τι έχει, δίνει.

Είπαμε λοιπόν ότι "εμάς μας ενδιαφέρει πρωτίστως τί θα δώσουμε στους επισκέπτες μας και όχι τί θα πάρουμε. Αυτό το θεωρούμε δεδομένο."  Κάποιοι είπαν: "Εμείς δεν είμαστε φιλανθρωπικό σωματείο. Μας ενδιαφέρει πως θα τους πάρουμε τα λεφφφτά". Το φ πολύ παχύ, να γεμίζει το στόμα.

Αλλά το αφήνουμε γιά άλλη φορά αυτό. Ήδη και εγώ ακόμα κουράστηκα.